Phobos

Mars. Het is een hot item dezer dagen. Eerst ‘Mars’ van Andy Weir gevolgd door de gelijknamige verfilming van het boek. Niet onverdienstelijk natuurlijk. Dan de aankondiging dat de Mars Trilogie (uit halverwege de jaren negentig) van Kim Stanley Robionson als serie op TV komt (alhoewel… even uitgesteld door moeilijkheden) en daar ben ik heel erg benieuwd naar. En natuurlijk gaan we er naar toe. Nou ja… niet ik persoonlijk. SpaceX, van Elon Musk, heeft aangekonding dat er vanaf 2022 kaartjes te koop zijn een rechtstreekse vlucht naar Mars, waarbij er 100 personen tegelijk naar Mars kunnen reizen (en niet meer terug zullen keren). We zullen het gaan zien en meemaken. Spannend… dat wel.
Dus… zullen er de komende jaren meerdere boeken, films en tv-series gaan verschijnen die allemaal met het fenomeen Mars te maken zullen hebben. Niet alleen op volwassenen gebied, maar ook zoals nu met Phobos, een Young Adult versie. Waar gaat het over?

Zes jongens en ze meisjes bevinden zich aan boord van ruimteschip Cupido op weg naar Mars. Overal aan boord hangen camera’s en elke stap die ze zetten en elke scheet die ze dwarszitten, wordt gefilmd. De reis is namelijk ook een datingshow die wereldwijd wordt uitgezonden. Het is de bedoeling dat ze allemaal hun grote liefde aan boord vinden, zodat ze op Mars de eerste menselijke kolonie te kunnen beginnen. Léonor is een van de zes uitverkorenen. Ze is een wees uit Frankrijk en werkte in een fabriek waar hondenvoer gemaakt werd en kan niet wachten haar eenzame leven achter haar te laten,

Als aan boord de speeddates van zes minuten (zes minuten om te ontmoeten, een eeuwigheid om lief te hebben) van het Genesis programma beginnen, beginnen ook de haat, nijd en jaloezie een rol te spelen. Wie vindt wie leuk? Zal op elk potje en dekseltje passen, of zijn er meer dekseltjes voor een hetzelfde potje en blijven dan potjes zonder deksel over. En wat is de verborgen agenda dat in eerst instantie geen rol speelt, maar dat steeds belangrijker wordt naarmate de Cupido Mars begint te naderen. Volop spanning en vertier dus, waardoor het voor de doelgroep een pageturner zal zijn.

Je hebt natuurlijk Science Fiction dat ooit wel eens zou kunnen gebeuren en je hebt natuurlijk ook Science Fiction dat never nooit geen realiteit zal worden. ‘Phobos’ zit natuurlijk in die laatste categorie. Of het moet natuurlijk zijn dat een of andere commerciële omroep waar we tegenwoordig mee opgescheept zitten deel gaat nemen aan een ruimtevaartavontuur en aldus een ruimtereis naar Mars gaat financieren. Je weet het niet. Ontdekkingsreizen zijn en blijven een serieuze aangelegenheid. Zeker in een dermate vijandige omgeving als de ruimte. Daarom moeten we ‘Phobos’ dus alleen maar zien als vermaak, maar dan vermaak alleen voor Young Adults en niet voor andere doelgroepen, zoals die van mij.

Voor de liefhebbers… er komt een Phobos 2. Het staat aangekondigd gepland voor maart 2017. In Frankrijk is het al verschenen. Phobos 3 staat daar in november 2016 op uitkomen en er is zelfs al sprake van Phobos 4. Je weet natuurlijk nooit of de andere delen ook vertaald gaan worden, maar, hoewel ik er nog even over na zal denken, geloof ik toch dat ik het maar bij Phobos 1 laat. Geen bakvis… geen doelgroep. Helaas.


Jos Lexmond