Wonder Wout. De strijd om de steen – Rob Vangansewinkel

Soms zou het wel eens handig zijn om weer een jongetje van een jaar of tien te zijn. Dan zou je precies weten wat je van een verhaal als dit zou vinden. Na er een tijdje over nagedacht te hebben, denk ik dat ik me nog wel kan verplaatsen in mezelf toen ik die leeftijd had. Ik moet in de vierde klas (nu groep 6) gezeten hebben en de verhalen en avonturen van Pinkeltje, Wipneus en Pim en Puk en Muk zachtjesaan ontgroeid. Ik moet meer met de boeken van De Vijf van Enid Blyton en met De Kameleon bezig zijn geweest. SF had ik in ieder geval nog niet echt ontdekt. Het zou nog twee jaar duren voordat ik met een boek van W.J. Verbeeten (Rik Robberts) op mijn knieën onder het tafeltje in de zesde klas betrapt werd door meneer Jansen. Ik had me met Nederlands bezig moeten houden op dat moment. Er geen woord Frans bij, toen hij me luid en duidelijk vertelde dat ‘Meneer Lexmond’ wel op zou groeien voor galg en rad, als die zo door zou gaan.
Ik las me in ieder geval suf en maakte wekelijks, soms wel twee keer in de week, een gang naar de bibliotheek en kwam thuis met zoveel boeken als ik maar kon lenen op mijn abonnement.
Dus heb ik me maar eens voorgesteld of ik dit boek wel eens tussen de stapel geleende boeken zou kunnen bevinden. Het antwoord is een duidelijk: Ja! Want hoewel het verhaal redelijk simplistisch en niet erg diepgravend is en de omslag niet heel erg aantrekkelijk, is het wel iets dat me op die leeftijd op het puntje van mijn stoel had doen zitten.
Waar gaat het over? Wout Winters is een, zo op het oog, jongen van onbestemde leeftijd (maar 10 lijkt me heel erg aannemelijk) met twee vrienden, Timo en Quinten, met een boomhut en heel normale bezigheden voor jongens van 10 jaar oud. Als hij s’avonds, veel te laat, naar huis toe fietst, is hij getuige van het neerstorten van een meteoriet die zo dicht naast hem in een weiland stort dat hij van zijn fiets geslagen wordt door de schok. Hij raakt bewusteloos en wordt de volgende morgen wakker in zijn eigen bed en weet niet meer hoe hij daar terecht gekomen is. Omdat hij vuil, smerig en veel te laat thuiskwam zonder enige verklaring te kunnen geven voor het feit dat hij zo laat was, krijgt hij een week huisarrest. Wout sleept zich die morgen naar school, waar hij amper functioneert. Als er dan tijdens de lunchpauze de frisdrank tegen het plafond spuit is dat het begin van een reeks avonturen met de groene steen uit de meteoriet die Wout superkrachten geeft. Als hij de steen kwijtraakt en die in handen komt van een schurk die megalomane plannen met de wereld heeft en die uit kan voeren met behulp van de groene steen, begint voor Wout en zijn vrienden de strijd om de groene steen weer in handen te krijgen.
Zoals gezegd… voor de doelgroep een spannend en boeiend verhaal dat uiteraard, zoals een goed kinderboek betaamt, goed afloopt. Het is een leuke opstap voor kinderen die later van SF zullen gaan genieten, zoals ik zelf ook deed. Nog even ter verduidelijking… ik ben niet opgegroeid voor galg en rad, omdat ik met een SF boek op knieën betrapt werd in de zesde klas. Ik ben prima terecht gekomen.

Jos Lexmond