Een roman die je heerlijk laat wegdromen

Bij de proloog vallen we al meteen in het wereldse Parijs binnen. Een romantisch tafereel dat direct tot lezen uitnodigt. Alhoewel we niet weten om wie het gaat. Het draait om een typisch gevalletje van Opposites attract dat wordt wel duidelijk als we lezen dat de dame in kwestie tot de Franse bourgeoisie behoort en de man een doodgewone harde werker is. Een man met grote dromen waarin de dame voorkomt. Maar de 20'er jaren van de vorige eeuw waren niet zo vrijdenkend, het draaide om aanzien en klasse. Wat wordt er van deze relatie? Zal het bij gestolen momentjes blijven?

" Hij rende de trappen op van de metro. Boven, in de stad, was het rustig. Een koude avond in april. Zijn adem was zichtbaar als mistige wolkjes. Ergens sloeg een klok tien uur. Hij keek onopvallend om zich heen, bijna alsof hij op zijn hoede moest zijn. Een beweging trok zijn aandacht. Grijnzend draaide hij zich om en reikte naar de trap.
Een slanke hand, gehuld in donker glacé, pakte de zijne toen een jonge vrouw de laatste treden beklom.
‘Les Halles?’ vroeg ze buiten adem toen ze naast hem stond. Ze zette haar smaakvolle hoed recht. ‘Wat gaan we daar doen? Op dit uur is alles gesloten.’
‘Daar zou ik maar niet zo zeker van zijn.’ Hij wreef in zijn handen en bood haar zijn elleboog. Zijn jasje was te dun om hem warm te houden, maar het kon hem niet deren. ‘Ik denk dat u ons uitje van vanavond wel zult kunnen waarderen, mademoiselle.’
Stralend schoof ze haar arm door de zijne.
De fijne mist verzachtte het licht van de gaslantaarns, die omhuld leken door watten. De winter hield de avond nog in zijn kille greep, maar de kou was op haar retour. Nog even, dan deed de lente haar intrede. "


In het “huidige” Cambridge (1988) vindt Petra na de dood van haar geliefde opa een foto en een brief waar de mysterieuze tekst “Vergeef me” op staat. Petra maakt kennis met de biograaf, Simon Hall, van haar opa die op de een of andere manier een schandaal vermoedt in het leven van haar opa Jim en dit wereldkundig wil maken. Waar het schandaal precies om draait is voor zowel Petra als de biograaf nog onduidelijk. Ze beginnen dan ook een afzonderlijke speurtocht waarbij Simon Hall alles uit de kast trekt om Petra te dwarsbomen, het is ZIJN verhaal, het verhaal dat hem faam en geld moet brengen.

Het boek is afwisselend in verleden en heden geschreven, ieder hoofdstuk een sprong in de tijd – heen en terug.
Het leven in het mondaine Parijs met de treffende beschrijvingen van de verschillen in de stad alsook de wereld van de patisserie waarvan je nog zou gaan kwijlen ook. Het “gepeupel” en de hogere klassen, de struggle van de werkers om te overleven in de stad die vol tegenstrijdigheden zit.
Anderzijds het Cambridge van Petra met haar niet aflatende zoektocht terwijl ze toch echt ook aan het werk moet op college waar ze tegen het randje aanhikt om er vanaf gestuurd te worden omdat ze niet gemotiveerd genoeg zou zijn. Haar leventje als studente, haar beste vriendin en de relatie met Alex, een vriend of wordt het toch nog ooit meer tussen die twee?

Goed opgebouwd verhaal dat heerlijk wegleest en je meesleurt naar keukens en hun ovens, naar de warmte van een patisserie waar in de coulissen echter het een en ander gebeurt.
Waar aan de andere kant het leven van een studente niet altijd over rozen gaat en de nieuwsgierigheid naar het verleden van haar opa Petra in de problemen brengt. Maar zal ze het geheim van haar mysterieuze briefje weten te ontrafelen? …......

‘Ik snap dat je er niet aan wilt, Petra, maar het lijkt me duidelijk. “Vergeef me.” Dat staat er niet voor niets. Hij moet toch íéts op zijn kerfstok hebben.’


Een roman die je heerlijk laat wegdromen, waarvan het ontiegelijk jammer is dat er geen geuren aan papier kunnen worden toegevoegd. De beschrijvingen zijn wel zo realistisch dat je denkt dat je iets ruikt ;-)

'alsof hij de geuren van de wereld kon ruiken. Rozen en viooltjes uit zomerse tuinen; citroenen uit Sicilië met de zon onder hun schil, waarvan het sap werd vermengd met dat van jeneverbessen uit het koude noorden. Saffraan en bladgoud uit Brits-Indië wachtten om te worden verwerkt in een magische creatie. En in het hart van dat alles zag hij een glimlach die hem verwarmde, samen met twee blauwe ogen, en rook hij de geur van chocolade…'

http://josesprakeloos.blogspot.nl/2016/08/laura-madeleine-de-patissier-van-parijs.html