Ogen uit mijn hoofd gejankt, zo aangrijpend.

24 Uur uit een mensenleven, het lijkt zo weinig maar wat kan een etmaal iemands leven totaal op zijn kop zetten.
Zo ook het leven van Ally en Charlotte.

Hoe groot is de kans dat je man en je ex op hetzelfde moment op dezelfde gang in een ziekenhuis liggen en beiden vechten voor hun leven … doe eens een wilde schatting. Ik kan niet eens in de buurt komen van een zinnig antwoord maar voor Ally en Charlotte is het toeval onverbiddelijk hard.

Ally is nu getrouwd met Joe en ze zijn de trotse, liefhebbende ouders van Jake. Joe is een mensen-mens en belandt na een heldendaad op de intensive care.
Ally's ex David, waar ze in haar studententijd dolverliefd op was, is sinds zijn huwelijk met Charlotte een echte workaholic en ook dat lijkt niet echt het beste voor een menselijk lichaam. Zo blijkt maar weer als ook David op de IC terecht komt.

De schok is ontiegelijk groot als de twee dames elkaar in de familiekamer op de afdeling toevallig weer ontmoeten. Ally's grote liefde David, in haar beleving van haar afgepakt door de mooie rijke Charlotte, ligt op dezelfde gang als haar geliefde Joe. Haar gevoelens sleuren haar terug in de tijd. Charlotte lijkt nog steeds bang, haar David schijnt zijn liefde voor Ally nog steeds in zijn hart mee te dragen.
Het verhaal is verteld vanuit beider perspectief en gaat beurtelings van heden naar verleden. Zo krijgen we gaandeweg meer kijk op alle gebeurtenissen uit het verleden, hun beider leventjes die totaal verschillen van elkaar maar op een gegeven moment op de universiteit elkaar kruisen. Ze worden zelfs vriendinnen tot enkele gebeurtenissen hen uit elkaar drijven, zo ver zelfs dat ze elkaar sindsdien nooit meer zagen. Tot nu ineens … ze zijn “veroordeeld” tot elkaars gezelschap in deze helse 24 uur waar het nog alle kanten op kan gaan.

Adembenemend en zeer aangrijpend, ik heb er echt een potje mee zitten janken op een gegeven moment. Mijn emoties bleven hoog in mijn keel zitten tot de definitieve laatste punt.
“Het einde” van een boek, dat vaak met een zwierig lettertype het werkelijke einde aankondigt van het geschreven verhaal. Nooit voelde het zo eindig en tegelijkertijd sudderde het door in mijn hoofd.
Petje af voor Dani Atkins dat ze je gevoelens van medeleven zo goed weet te raken. De karakters zo beeldend weet neer te zetten dat je je er verbonden mee kunt voelen.
Wat mij betreft een #Mustread, zeker als je een fan bent van Jojo Moyes zul je dit boek ten zeerste waarderen!!
https://josesprakeloos.blogspot.nl/2017/08/dani-atkins-duet-met-jou.html