Glansrijk 3e deel in de onzichtbare maalstroom cyclus!

Na het lezen van deel 1 (Lege steden) en 2 (Vorstin van de kou) in de cyclus De onzichtbare maalstroom werd ik steeds enthousiaster en dankzij mijnheer Polane's eigenwijze cliffhangers ook nog eens steeds nieuwsgieriger! Deel 3 kon me niet snel genoeg uitkomen. Maar het schrijven vergt nu eenmaal veel tijd en aandacht en ik heb natuurlijk heel geduldig gewacht op de verdere belevenissen van Heike – Edison en Odette.

De werelden zijn nog steeds anders - verschillend en vooral de wereld waarin de dames nu zitten voelt voor wat mijzelf betreft modern en sneller. Daardoor lijkt het verhaal zich ook in een sneltreinvaart te ontvouwen. We weten door de eerste twee delen ongeveer hoe alles zo'n beetje begonnen is en in dit deel krijgen we meer diepte in de karakters die hun “normale” leventjes enigszins weten te verduidelijken qua gevoel en emoties. Over liefde en hoop en vooral ook angst om de onberekenbare fantomen die weer aanwezig lijken te zijn.

De vorstin lijkt geen kwaad meer te kunnen doen en dat proberen de Wolvinnen (Edison – Heike – Odette en ook Viola) ook zo te houden. Totdat er ineens mummy-achtige lijken worden gevonden waaruit bepaalde dingen zijn onttrokken. Geen menselijke moordenaar, zo lijkt het in ieder geval. Als Heike en Edison dan ook op onderzoek uit gaan stuiten ze op vreemde dingen die hun pet als het ware een beetje te boven gaan. Ook al is Heike als ESP-er van uitmuntend hoog niveau – iets belemmert haar. Ook qua uiterlijk zijn er veranderingen, hoe kan dat zomaar gebeuren? Ook Edison lijkt een gedaantewisseling te ondergaan en niet alleen haar uiterlijke kenmerken veranderen ook haar binnenkant verandert in zeer korte tijd, had je dat verwacht? ;-)

Heikes jongere zus Lise zit in een opleidingscentrum van de inquisitie. De IJzeren Toren leidt jonge mensen op tot ESP-er en voert maandelijkse keuringen uit door de leerlingen in groepen te verdelen en deze tegen elkaar te laten strijden. Lise is al behoorlijk sterk maar heeft zware concurrentie van de achterbakse, stiekeme Rufeine. De Toren herbergt in de lagere verdiepingen een geheimzinnig kwaad dat op een gegeven moment door de leerlingen ontdekt wordt en dan lijkt plots het hek van de dam en moet Lise een beslissing nemen die haar hele wereld op zijn kop zet.

Deira is ook nog steeds in beeld, slapend en “van de wereld” gehouden door Heike's sterke psychische kooi. Kan er nog gevaar uit deze hoek komen?

In Wolvinnen zien we een voorzichtige stap van Heike en Odette in de richting van een relatie, iets dat stoere chick Edison allang had zien aankomen natuurlijk. Jasper Polane voert ons mee in de gedachtewereld van deze sterke persoonlijkheden die zo anders lijkt dan de onze maar toch ook weer net zo gewoon als de onze is. Waar mensen hunkeren naar liefde en geborgenheid, vriendschap en hoopvolle verwachting. Maar wat hij dan flikt met dit boek had ik niet gedacht, ik was er zelfs even compleet door van mijn padje! Shocking!
Never kill your darlings zegt men wel eens … maar toch – toch verwacht ik nog wel een complete verrassing in het vierde en laatste deel in deze cyclus.

https://josesprakeloos.blogspot.nl/2016/07/jasper-polane-wolvinnen-van-otrostaadt.html