Gouden debuut

Het boek begint al met een prachtig stukje tekst:
De wegen gaan op in gestold heuvelland,
het doolhof van blauwe sparren,
het rood van opgehoest bloed,
de Allegheny-mergel en het zwavelslik....
(Irene McKinney, 'Twilight in West Virginia: Six O'Clock Mine Report')

En dan een overpeinzing in een proloog die je naar meer laat snakken;
Een debuut om U tegen te zeggen …..

Het boek speelt zich af in het fictieve Acker's Gap, een kleurloos, saai, klein stadje gelegen in een vallei die adembenemende natuur herbergt, overwoekerd door armoede, drugsoorlogen en dealers die proberen zoveel mogelijk geld te verdienen ongeacht de slachtoffers die ze er mee maken.
De berg die de mensen vanuit het dal zien is zowel realistisch als metaforisch het struikelblok, de enige weg om uit het dal te komen. De meeste jongeren willen er dus weg om nooit meer terug te hoeven komen. Als Bell dan ook na haar studie en scheiding terug komt, verklaren de meesten haar voor gek, maar gelukkig heeft ze een aantal goeie vrienden waarop ze altijd kan terugvallen.
Bijvoorbeeld sheriff Nick Fogelsong en het echtpaar Ruthie en Tom Cox. Bell wil koste wat kost iets betekenen voor de samenleving in haar oude stad, de strijd tegen drugs aan gaan als openbaar aanklager van het OM.

Bell's dochter Carla is een rebelse puber met een piepklein hartje, 17 jaar en tegendraads. Hoe gaat ze om met de moord die ze zag en wat voor consequenties heeft dat voor de relatie tussen moeder en dochter?
Aan Bell's vastberaden besluit om terug te komen naar Acker's Gap ligt nog een verhaal ten grondslag, haar verleden dat weinig goeds kende. Haar zus en haar vader, wat is daar allemaal gebeurd en hoe vertaalt zich dat naar haar huidige leven?

Ik ben echt onder de indruk van dit boek.
Haar schrijfstijl is fenomenaal met prachtige zinnen, doordrenkt met mooie metaforen.
De zinnen die Julia Keller schrijft zijn er die tot de verbeelding spreken, de natuur tot leven brengt voor je ogen en situaties of emoties glashelder beschrijft in mooie bewoordingen.
Karakters zijn goed uitgediept, je krijgt meteen een scherp beeld van de personen, details als een subtiel web overal doorheen geweven. Uitstekend ingeleefd in de karakters en hun manier van spreken, denken en handelen als desbetreffend perspectief “aan de beurt is”.


Ik zal niet snel een boek twee keer lezen, maar bij Onderhuids krijg ik daar wel sterk de neiging toe.
Was het een spannend boek? Ja zeker is het spannend, maar meer nog een juweeltje qua uitvoering.
Een goeie spanningsboog, het houdt je vast tot de laatste, schokkende punt.
Maar daarna ook nog... de tranen biggelden over mijn wangen.
Een gouden debuut dus naar mijn mening, ik zou er zomaar 5 sterren voor geven en een extra voor de schitterende schrijfstijl.
Ook de vertaler van dit boek verdient daarvoor een dik compliment natuurlijk, Martin Jansen in de Wal in dit geval. Hopelijk vertaalt hij de twee volgende boeken van Julia Keller ook.

Heel, maar dan ook heel erg graag gelezen. Als dit geen bestseller wordt (fr)eet ik een bezem!!