Emelie Schepp creëert een serie van uitermate hoog niveau met Jana Berzelius in een glansrijke hoofdrol!

Eenmaal haar debuut Memento gelezen hebbend was ik verkocht – uhm, verslaafd!?! Totaal!
Het verhaal dat voortduurt met in de hoofdrol Jana Berzelius, officier van Justitie. Maar ook Henrik en Mia, rechercheurs met hun team en de altijd intrigerende Danilo zijn weer van de partij. Ieder op hun unieke wervelende manier als prachtig/spannend/lief/mysterieus karakter, sterk neergezet door Emelie Schepp. Je gaat zo van ze houden, of ze haten, maar net wie je tegen het fictieve lijf loopt ;-)
In dit vierde deel (Lees ze a.u.b. allemaal en je zult me eeuwig dankbaar zijn ;-)) genaamd Postuum begint het al best creepy. Een nachtmerrie voor ouders.

Als Sam Widell thuiskomt ziet hij iemand die hun huis in de gaten staat te houden. Zijn zoontje Jonathan komt zoals gewoonlijk op hem af rennen en als ze dan binnen zijn is zijn vrouw Felicia aan het koken. Depressief is ze meestentijds en toont weinig aandacht en liefde voor de 2 mannen in haar leven. Als ze iets vergeten blijkt te zijn dat ze echt nodig heeft gaat Sam nog snel even naar de winkel. Als daar zijn gsm gaat en hij zijn doodsbange zoontje hoort, zijn vrouw die op de achtergrond gilt …. en daarna de stilte. Het wordt hem koud om het hart, machteloos probeert hij zo snel mogelijk naar huis te rijden maar dan begint zijn nachtmerrie pas echt.

Met man en macht wordt er aan de zaak gewerkt en met name Jana, Henrik en Mia moeten een gevecht tegen de klok leveren.
Als dan tussendoor ook Danilo, Jana's ergste nachtmerrie en vijand, weer van zich laat horen moet ze aan alle kanten strijd leveren en haar verleden proberen geheim te houden. Zal haar dat lukken? En is daarbij haar prille liefde de dupe van haar verleden of zal ze eindelijk gerechtigheid zoeken en haar donkerste karaktereigenschap de vrije hand geven. Retespannend!

Ook Mia lijkt verwikkeld in een geweldige romance met een wat oudere rijke vent die ook nog eens in het bezit is van een lekker narcistisch/verwend kreng van een dochter, niet direct een match made in heaven – het lijkt eerder op opposites attract.
En daar waar Jana eigenlijk bloedserieus is in alles wat ze doet, is Mia gewoon een soort van tomboy die overal schijt aan heeft, tenminste zo lijkt het ;-) Maar wat moet ik altijd lachen om dat gekke mens en haar denkpatroon, of de gesprekken die ze voert. Een heerlijk mens met het hart op de juiste plek, alsook op haar tong heeft maar een uitstraling om op te schieten – figuurlijk dan.

Kunnen ze alle issues aan de kant zetten en met elkaar Jonathan nog op tijd vinden? Wie is die mysterieuze man met het busje, heeft hij er iets mee te maken of loopt er nog een ander verhaal tussendoor mee?

Pfff, ga het zelf maar lekker lezen voor ik met spoilers ga lopen strooien.
Maar mijn tip blijft staan:
Met deze temperaturen is het heerlijk om te lezen, waar dan ook. Begin vooral bij het begin, dus 1st Memento, dan Narcotica, dan Post mortem en uiteindelijk deze Postuum!
(En ik mag wel verklappen dat we naar mijn idee nog wel minstens 1 vervolg zullen krijgen want ik zat weer ietwat gefrustreerd te kijken met mijn mond wagenwijd open na de laatste punt!!)
https://josesprakeloos.blogspot.com/2018/07/emelie-schepp-postuum.html