Wat als de doos van Pandora zich opent?

Helena en haar samengestelde gezin brengen een zinderende zomer door op Cyprus, samen met een bevriend gezin. Ze verblijven in het door Helena geërfde huis Pandora.

Voor dit boek heeft Lucinda Riley zich wederom deels laten inspireren door de mythologie. En hoe kan het ook anders dan dat de doos van Pandora zich zal openen? We hebben Helena met haar grote geheim, een broeinest aan mensen en diverse lontjes om de boel te laten ontvlammen. Je kunt niet eindeloos alle ballen in de lucht houden. Verleden en heden komen onherroepelijk samen en openen een ongewisse toekomst. En net als in de mythe: als de narigheid ontketend is en chaos en verdriet heeft veroorzaakt, resteert de hoop. Hoop dat als je van je voetstuk bent gevallen, de omgeving empathie heeft, wil begrijpen en vergeven. En dat je daarna eindelijk mens tussen de mensen kunt zijn. Want in stilte een groot geheim dragen, maakt eenzaam.

Een prettig geschreven verhaal vanuit enerzijds het perspectief van Helena, en anderzijds de dagboekstukken van haar zoon Alex. Alex benadert de situatie op zijn eigen bombastische 13-jarige tienerwijze en is erg goed voor de lachspieren. Wie Luncinda Riley op social media volgt, herkent bovendien bij monde van Alex de nodige zelfspot c.q. spiegel. Bijvoorbeeld als hij hun gezin spottend de familie Lieverd noemt, vanuit de gewoonte van Lucinda om iedereen in het dagelijks leven “darling” te noemen. In het dankwoord vertelt zij ten slotte dat er diverse biografische elementen in het boek zitten.

Een mooie standalone die zich niet laat vergelijken met De zeven Zussen-serie. En dat is als afwisseling heel verfrissend.