Muziek en religie in de hoofdrol

Cooper O'Connor is de zoon van een tentprediker. Hij heeft een enorm muzikaal talent dat hij graag naar de grote podia wil brengen. Maar Cooper voelt zich daarin tegengehouden door zijn vader die een andere visie op muziek maken heeft dan de muziekindustrie. Een en ander escaleert en na een handgemeen met zijn vader vertrekt Cooper waarbij hij alle waardevolle bezittingen van zijn vader meeneemt. Eenmaal in Nashville verandert zijn leven in een zooitje. Het spreekwoordelijke 'berouw komt na de zonde' is al snel aan de orde. Hoe kan hij nog terug naar huis om zijn spijt te betuigen?

Het verhaal is een moderne hervertelling van het bijbelverhaal over de verloren zoon die na lange tijd weer naar huis terugkeert. Wat begint als een goed verhaal, slaat jammer genoeg aan het eind door. Het is alsof Charles Martin bang is dat anders zijn boodschap niet duidelijk genoeg overkomt. Tot slot bestaat het nawoord van de auteur uit een beschouwing met aanhaling van bijbelteksten. Voor menig lezer zal het voldoende zijn om de motivatie van de auteur, de onderliggende religieuze boodschap, enkel in dit nawoord te lezen (of te laten voor wat het is) en zou het eigenlijke verhaal aansprekender zijn met een wat 'wereldser' einde.

Evengoed leest het boek makkelijk weg en zijn er een paar leuke stukjes muziekgeschiedenis. Ook zal menig lezer de visie van de auteur herkennen dat de muziekindustrie vaak zijn eigen commerciële stempel op een artiest wil leggen in plaats van de artiest zijn eigen unieke stem en geluid te laten produceren.