100 jaar in een notedop

Wat begint als een onschuldig uitstapje van een hoogbejaarde man die liever niet langer in het verzorgingstehuis blijft waar hij woont, eindigt in een nachtmerrie voor zijn achtervolgers. Het humoristisch geschreven verhaal neemt de lezer mee door het leven van Allan, zijn verleden en het heden. Door ervaring wijs geworden, leert hij kernfysica hoe ze met een atoombom om moeten gaan en grijpt hij onbewust in in allesbepalende vraagstukken van wereldleiders. In het heden zorgt hij er bewust en onbewust voor dat een bende gereduceerd wordt tot 1 persoon. Weinig dialoog, veel verhalende tekst.
De eerlijkheid gebied me te bekennen dat ik het boek niet heb uitgelezen. Na het zoveelste onwaarschijnlijke avontuur van de inmiddels 65 jarige Allan, ben ik op pagina 266 afgehaakt. Het was voor mij iets te veel van hetzelfde, toch vind ik het een aanrader om een aantal uurtjes mee door te brengen.