Hoge verwachting...ontgoocheld

Dit boek staat al maanden op de bestsellerslijsten in Duitsland. Het heeft ook in 2017 de 'Deutscher Buchpreis' gekregen. Het wordt er betiteld als de 'grote roman' over Europa en de Europese instellingen.
Dus men begint er vanzelfsprekend aan met hoge verwachtingen. Voor mij kan het deze verwachtingen absoluut niet inlossen.
De intrige (als je dat al zo mag noemen) is vrij dun. De basisidee is een voorstel om het imago van de Europese Commissie op te poetsen via een zgn. Big Jubilee Project. Hoofdrolspelers zijn daarbij Fenia Xenopolou en Martin Susman van de directie Cultuur. Zij willen dit doen via een 'Nooit Meer Auschwitz' project: de Europese Commissie als waarborg dat racisme en nationalisme nooit meer zegevieren.
Daarnaast lopen verschillende neven verhaallijnen, waarbij sommigen weinig te maken hebben met dit thema. Een religieus geïnspireerde huurmoordenaar en een politiecommissaris....
Positief zijn wel de verschillende karakters op zichzelf. Ze zijn goed uitgewerkt en geven een goed beeld van de Europese ambtenarij, waarbij ook de minder fraaie kanten aan bod komen (oeverloze bureaucratie, achterkamer politiek). Dat motiveert mijn drie sterren.
Tenslotte nog dit: alle plaats- en straatnamen zijn in het Frans. Nu zijn in Brussel als tweetalige stad alle straatnaamborden tweetalig. Ik begrijp dan ook niet dat in een Nederlandse vertaling de vertaler het nodig vond de Franstalige te blijven gebruiken.