Ijzersterke thriller rond het thema van mensensmokkelaars en bootvluchtelingen

"Drie uur" zou je het derde deel in de 'drie' reeks van Roslund&Hellström kunnen noemen (na "Drie Seconden" en "Drie Minuten"). Drie als tijdspanne waarin beslist wordt over leven of dood.
Door het voortijdig overlijden van Hellström heeft Anders Roslund dit deel alleen geschreven.

Hoofdpersonen zijn opnieuw de oudere, wat wrokkige politierechercheur Ewert Grens en de meester-infiltrant Piet Hoffmann.
Het verhaal begint wanneer in een mortuarium niet geregistreerde lijken worden gevonden. Onderzoek leidt dan tot een container in de haven met 73 lijken van vluchtelingen. Daarbij duikt bij een jonge vluchteling ook een verband op met Piet Hoffmann, waardoor Ewert Grens hem in Afrika (waar hij inmiddels werkt) opzoekt en onder druk zet om nogmaals te infiltreren, ditmaal in de wereld van de mensensmokkelaars.
Het resultaat is een sterke en meeslepende thriller.

Maar ook beduidend meer dan dat.
Het is een sterk verteld relaas van deze wereld van de mensensmokkelaars en van hun manier van werken. Je ervaart deze wereld als een echt bedrijfsconcept, met een nauwkeurig omschreven boekhouding van kosten en inkomsten. Een wereld waarin elk raderwerk zijn exacte functie heeft en in die verhouding beloond wordt. Of zoals de vrouwelijke leider in Libië het verwoordt, wanneer zij Piet Hoffmann een rondleiding geeft "...een reisbureau met een uitgesproken niche...we bieden hen (klanten) een volledig assortiment aan".
Het zijn passages in het boek, waarin Roslund zijn gave toont om dergelijke toestanden heel beeldend te beschrijven.
Ik denk daarbij ook aan de beschrijving van de boot met vluchtelingen, die tot het uiterste 'geladen' worden als" ...dieren, met dat verschil dat koeien niet betalen". Waarbij ook mensen opgeofferd worden wanneer ze plots met teveel zijn.
Wanneer je dit leest moet je onvermijdelijk denken aan de beelden die we van TV kennen over deze vluchtelingenboten.

Dit alles doet echter op geen enkel moment afbreuk aan de spanning in het verhaal, dat beurtelings in Zweden en in Noord-Afrika (vnl. Libië) speelt. Het deel waarin de 'drie uur' spelen is weer een sterke staaltje van spanning opbouw.
De karakters zijn ook hier opnieuw uitgewerkt. Niet enkel van de twee hoofdpersonen, die we van vorige boeken kennen. Maar ook bv. van de twee hoofdfiguren in Libië.

De ontknoping heeft nog een verrassing in petto.
Maar het is niet het echte einde van het boek.
Mooi vond ik ook dat Roslund aan het einde in enkele korte hoofdstukken het verhaal vertelt van het jonge koppeltje vluchtelingen, waarmee het verhaal begon. En hij doet dit door hun ogen; zijzelf vertellen hun ervaringen vanuit het diepe hart van Afrika tot in de container tussen Polen en Zweden.

Voor mij zonder meer een vijf sterren thriller. En ook kandidaat voor de thriller van het jaar.