Verontrustend en meeslepend.

'Hars' van Ane Riel is één van de meest fascinerende boeken die ik de laatste jaren heb gelezen.
Het wordt voorgesteld als een psychologische thriller, maar het is voor mij meer het portret van een familie die langzaam in een soort eigenzinnige waanzin verglijdt dan een echte thriller.

Jens Harder leeft met zijn vrouw Maria en zijn dochter Liv totaal afgelegen op het punt (het Hoofd) van een eiland. Het contact met de buitenwereld beperkt zich tot hun strooptochten op de rest van het eiland.
De buitenwereld wordt gezien als vijandig en een bedreiging voor hun 'geluk'.

Het boek wordt verteld vanuit verschillende gezichtspunten, maar het verhaal van Liz is de kern ervan.
Door haar ogen vertelt Ane Riel een meeslepend verhaal, dat bij momenten verontrustend en vrij bizar is, maar daarnaast momenten van emotie en tederheid kent.
De kracht van het boek ligt in grote mate in de karakters die het dragen.
In de eerste plaats is er de jonge Liz, eigenlijk 'noch kind, noch volwassen': veelal dapper, maar bij momenten ook angst kennend
Haar vader Jens Haarder, die van een normale hardwerkende man verglijdt in een soort waanzin, met eigen wetten van leven na de dood.
De moeder Maria die van een mooie jonge vrouw evolueert naar iemand die wegens overgewicht haar bed niet meer verlaat, maar met Liz communiceert via brieven.

Ane Riel vertelt dit verhaal in een vrij zakelijke stijl met zinnen zonder franjes.
De dialogen zijn daarbij beperkt; in de leefwereld van de Haarder's praat men niet veel.