Heftig en hard!

De strijd om je te ontworstelen aan je jeugd op een schitterde maar keiharde , rauwe wijze beschreven door Alex Boogers. Als het gezin uiteindelijk door vaders woede aanval totaal uit elkaar valt staat Aaron er alleen voor. De asociale buurt, waaraan niet te ontkomen lijkt. De scheldkanonnades van moeder en de twijfel. Echt gewenst voelt Aaron zich niet. Zijn karakter als knokker helpt hem erdoor. Maar hij staat er niet helemaal alleen voor, een leraar stimuleert hem positief. Via een buurtvriendje komt Aaron bij een sportschool. ‘De sportschool is mijn thuis, de sportschool…’
Om in de ring te stappen is uiteindelijk een soort uitlaatklep, hij heeft daar veel voor over.
Maar de drang om te schrijven, zat er altijd al in. ‘De volgende dag stopte ik mijn schrift onder mijn matras, bij de andere schriften. Ik hoopte er zo veel mogelijk van te vergeten’
Goed maar wel heftig. De ellende van het bestaan komt hard binnen, soms heb je de neiging om het boek weg te leggen, maar doe dat niet. Knok jezelf door het boek heen, al is het soms een zware dobber, net als het leven, gewoon uitlezen.