Het belangrijkste aspect "thriller" is zoek

Ik Ben De Nacht van Ethan Cross werd met hoge verwachtingen aangekondigd. Het boek zelf is al bijzonder op zich, de compleet zwart cover met zwarte letters in relief, maar vooral de titel en auteurnaam in witte letters op de verder zwarte bladzijden. De achterflaptekst geeft flashbacks naar Hannibal Lector van auteur Thomas Harris. De eigen woorden van seriemoordenaar Francis Ackerman jr. over zijn werkwijze laten de huiveringen over je rug lopen en maken dat je direct wilt gaan lezen.

In de eerste hoofdstukken vertrekt het boek gelijk in volle vaart. Francis Ackerman houdt huis in een tankstation waar zeer veel bloed vloeit en hij geen mededogen kent met zijn slachtoffers. Dit is zeer veelbelovend en maakt de verwachtingen nog hoger. Helaas was dit voor mij ook direct het hoogtepunt, Ethan Cross weet met geen enkele scene of confrontatie in de buurt te komen van de gruwelijkheid van de eerste hoofdstukken. De spanning is op vele momenten compleet verdwenen en dit is toch het belangrijkste thrilleraspect. Het boek leest op sommige momenten haast meer als een roman.

De introductie van Marcus en zijn rol in het verhaal is veel te groot. Ethan Cross heeft veel woorden nodig voor Marcus en probeert verwarring te zaaien door zijn aanwezigheid en daardoor spanning, maar dit komt niet uit de verf. De spanning wordt er compleet door weggenomen. Het verhaal rond de sheriff en zijn perikelen is ongeloofwaardig, zeker als Andrew plotseling opduikt. Ethan Cross heeft twee verhalen proberen te verwerken in het boek - zonder uit te wijden over de inhoud - en dit is zijn fout geweest. Had hij Francis Ackerman jr, zijn gang laten gaan met de politiemacht of Marcus achter zich, dan was de spanning veel hoger geweest.

Ik geef het boek twee sterren, het heeft me helaas niet kunnen bekoren.