Even terug op Sicilie

Inge Ipenburg is terug met haar eerste deel een tweeluik, de Siciliaanse kronieken, Moordenaarsstorm. De titel is geïnspireerd op de sirocco, die regelmatig waait over Sicilië en volgens een lokale legende verdwijnt er dan een meisje. De legende krijgt weer gelijk, hoofdpersonage Max(ine) Steenstra vind een dood meisje op het strand op de plek waar zij normaal s`ochtends haar workout doet.

Max woont al jaren op Sicilië, nadat ze min of meer Nederland is ontvlucht. Ze bouwt langzaam weer een comfortabel leven op voor zichzelf. Rechercheur Wil Heerema viert "gedwongen" vakantie in hetzelfde dorpje. Hij is hier niet erg goed in en kan zijn werk maar moeilijk loslaten. De paden van Max en Wil kruisen elkaar al snel.

Inge Ipenburg neemt me direct bij de hand terug naar mijn heerlijke vakantie op Sicilië. Haar beeldende omschrijvingen, nemen me terug mee naar het fijne dorpje en ik waan me tijdens het lezen in het koude Nederland direct weer daar. Ze weet het dorpje met haar bewoners op je netvlies te plaatsen en je onderdeel te laten zijn van het verhaal van Max en Wil. Max is een innemende, iets aparte vrouw met een gebruiksaanwijzing. Een interessant karakter in dit eerste deel van een tweeluik. Je wilt haar beter leren kennen en duikt vervolgens met haar van de ene golf in de andere.

Moordenaarsstorm start direct met een prikkelende proloog, die je nieuwsgierig maakt naar meer. Je wordt zeker niet teleurgesteld in deze verwachting, gebeurtenis op gebeurtenis volgt en sleurt in je het verhaal, een ware pageturner. Inge Ipenburg geeft een korte beschrijving van een gebeurtenis in het heden en blikt dan terug zodat je een beter beeld en achtergrond krijgt van wat er gebeurd is. Ze schrijft heel betrokken, spontaan, vlot en ongedwongen. Na haar eerder boeken gelezen en geluisterd te hebben, herken ik haar eigen schrijfstijl.

Niet alleen Max is een interessant personage, het barst er eigenlijk van en al deze personages geven het boek zijn charme en sfeer. Heel vermakelijk weet Inge iedereen te introduceren, zodat je daadwerkelijk een goed beeld bij ze krijgt. Het hele boek leef je intens mee met Max, de spanning in het boek is continu aanwezig met uiteraard een aantal pieken. Aan het einde van dit eerste deel trakteert Inge je op de ultieme cliffhanger, die zorgt dat je direct verder zou willen lezen in De mannen vallen.

Inge Ipenburg heeft een heerlijk spannend en vermakelijk boek, vol sfeer, geschreven dat smaakt naar meer. Kom maar op met het tweede deel!