Emotie voelbaar, spanning minder aanwezig

Tot haar zeventiende heeft Nora een prima leven, leuke vrienden en grootste plannen om naar de kunstacademie te gaan. Dan wordt ze plotseling door haar vader uit de klas gehaald en vertrekt hun gezin uit het niets naar Thailand. Later blijkt dat haar vader 25 miljoen gulden heeft verduisterd van het bedrijf, waar hij werkt, Ze zijn zo gezegd op de vlucht. Alles voor Nora wordt nu door haar ouders bepaald, ze heeft geen eigen leven meer en zit opgesloten in een zwaar beveiligd huis op de Filipijnen. Na acht jaar doet zich de kans voor als au-pair naar New York te gaan en van daaruit besluit Nora onder haar echte naam terug te reizen naar Nederland.

Het hoofdthema in Schaduwkant is, zonder te verklappen wat het is, is erg heftig, Nora probeert haar leven weer op orde te krijgen en is daar goed mee bezig, maar wordt aan alle kanten "tegengewerkt". De tien jaar onderdrukking hebben Nora geen goed gedaan, van een zelfverzekerd meisje is ze zeer onzeker geworden, vooral over zichzelf. Daarbij is ze ruim 50 kilo aangekomen en haar zelfbeeld zeer verslechterd. Ze probeert goed voor zichzelf te zorgen en weer gezond in lijf en geest te worden.
Isa Maron schrijft op zon manier dat je direct medelijden met Nora en zou je haar willen helpen. Emotie speelt een heel grote rol in het boek, veel meer als spanning. Isa Maron is er goed in geslaagd deze emotie over te brengen, Tijdens het lezen, slaat Nora`s pijn voelbaar over op de lezer.

In het nawoord schrijft Isa Maron dat de receptioniste van het bedrijf waar ze werkte, haar op het idee bracht om een thriller te schrijven en dat is uiteindelijk Schaduwkant geworden. Om Schaduwkant een thriller te noemen had er meer spanning in het verhaal moeten zitten, een spannende roman dekt meer de lading. Pas na zo`n ruim 200 pagina`s komt er spanning in het boek, als ze mer Joeri in de camper vertrekt, daarvoor bespreekt Maron vooral de gebeurtenissen in het heden en verleden van Nora en Joeri, welke hun hebben gevormd.

Het oogpunt in Schaduwkant is afwisselend Nora of Joeri in het heden of verleden. Vooral Joeri`s gedeeltes blijven lang vaag. Wie is hij nu precies en wat doet hij? De timing en het oogpunt volgen geen vast patroon, aan het begin van ieder hoofdstuk is na een aantal zinnen pas duidelijk wie aan het woord is in welke periode. Dit voegt iets van spanning toe aan het boek en maakt het minder voorspelbaar.