End of story

Vier jaar nadat commandant Camille Verhoeven zijn vrouw en ongeboren kind verloor door een brute moord van een seriemoordenaar lijkt hij zichzelf weer op de rails te hebben en ontluikt de liefde weer aan het venster. Dit prille geluk wordt hevig verstoord als zijn vriendin Anne tijdens een bezoek aan een juwelier getuige is van een gewelddadige overval en ze zwaar mishandeld naar een ziekenhuis wordt afgevoerd. Camille mag zich als betrokkene niet met het onderzoek bemoeien maar dit gegeven slaat hij in de wind nadat Anne in het ziekenhuis opnieuw belaagd wordt door de dader(s) van de overval. Gedreven door het gegeven opnieuw zijn geliefde te verliezen gaat Camille aan de slag met het onderzoek waarbij alles geoorloofd is.

Iréne en Alex waren de voorgangers in deze trilogie (lees ze in de goede volgorde, de uitgever heeft er om een onbegrijpelijke reden voor gekozen ze niet in die volgorde uit te geven) en met deze werken heeft Pierre Lemaitre aangetoond dat een thriller veel meer kan zijn dan een recht toe recht aan verhaal. Vertelkunst is niet voor niets een woord waar kunst in zit en Lemaitre is een meester.

Ook in Camille is Lemaitre (1951, Parijs,FR) weer op dreef, soms zijn de zinnen maar kort, maar o zo mooi.Een mooi krachtig begin wordt echter ingeruild voor een soms wat (te) traag middenstuk waar weliswaar de zinnen mooi zijn maar waar te weinig gebeurt. vanaf pagina 200 wordt het weer opgepakt en tot het ietwat ongeloofwaardige (wel heel erg rationeel) einde gecontinueerd.

Een waardige afsluiter (hierna verscheen nog de novelle Rosy) al is het bete niet voor het laatst bewaard en is dit deel net wat minder dan de twee voorgangers

3,5 ster