niet goed genoeg!

Moordvrienden is het tweede boek wat Nele Neuhaus (1967, Münster,Deu) schreef met haar protagonisten Pia Kirchhoff en Oliver van Bodenstein.Neuhaus besloot zowel haar thriller debuut “de onbeminde vrouw” als dit werk, nadat ze door vele uitgeverijen was afgewezen in eigen beheer uit te geven. Voor haar derde werk “Diepe wonden” vond ze wel een uitgever die het aandurfde met aanvankelijk beperkt succes op de Duitse markt. Haar doorbraak zowel nationaal als internationaal kwam met de vierde uit de reeks “Sneeuwwitje moet sterven”.
Na het lezen van haar eersteling en ook dit tweede deel MOORDVRIENDEN, en nog onwetend hoe de rest van de delen zijn kan ik me wel voorstellen dat de uitgevers toentertijd niet hebben toegehapt. Het werk is gewoon niet goed genoeg.

Inmiddels zijn Kirchhoff en von Bodenstein al zo’n jaar collega’s als er een verontrustende melding komt van een in de dierentuin gevonden menselijke hand. Al snel wordt er in het weiland tegenover de dierentuin het bijbehorende lijk gevonden. Het blijkt de plaatselijke geliefde docent én gehate charismatische milieuactivist Hans Ulrich Pauly te zijn. Door zijn werk in de politiek en milieubeweging heeft Pauly vele vijanden gemaakt en voor Kirchhoff en von Bodenstein valt er dus heel wat werk te verzetten om de dader op te sporen.

Moordvrienden is een klassieke detective en whodunit, Neuhaus voert vele karakters op, die er niet allemaal toe doen. Één voor één worden (mogelijke) daders uitgesloten, daarnaast worden anderen door ontwikkelingen als verdachten aangemerkt en opgenomen op de fictieve afvinklijst van het onderzoeksteam. Op zich zitten er best wel mogelijkheden in de overigens simpele verhaallijn, maar Neuhaus vertelt het zo kneuterig dat het plot nooit echt van de grond komt, werkelijk tenenkrommend zijn de verhandelingen over de weinig geloofwaardige amoureuze escapades van Pia met zowel Lucas als Christoph Sander.En de uiteindelijke aanloop naar de climax waarbij twee mensen zo’n 50 meter naar beneden storten maar dit overleven help ook niet echt mee.

Neuhaus heeft in diverse publicaties aangegeven dat ze erg gecharmeerd is van de good old Duitse krimi, en dat is dan ook hoe dit boek leest. Nu is er op zich natuurlijk niets mis met een krimi, dit trok niet voor niets een miljoenenpubliek. Echter van een boek, wat toch minder vluchtig is wordt meer verwacht. Wie weet was dat ook de overweging van de uitgevers ten tijde van het aanbieden van dit werk om het af te wijzen, en heeft Neuhaus met haar latere werk wel die progressie gemaakt en is ze enorm gegroeid als auteur. Groei die het latere succes verklaren? Ik ga haar 3e lezen om daar achter te komen.

Conclusie: tegenvallend, onder de maat en niet goed genoeg!
2 sterren