pulpthriller

de nachtmerrie van Ruby wordt werkelijkheid als ze wakker wordt in een kelder in de macht van een verknipte geest. Tijdens haar verblijf in de kelder komt Ruby er achter dat ze niet de eerste jonge vrouw is die hier opgesloten heeft gezeten en die uiteindelijk allemaal gedood zijn. Ruby moet de plaats innemen van Summer, een meisje dat door een overdosis is gestorven. Het politie team van Helen Grace wordt op de zaak gezet van een gevonden stoffelijk overschot. naarmate het onderzoek vordert worden er nog twee lijken gevonden en wordt de link gelegd naar een seriemoordenaar waarvan het jongste slachtoffer Ruby is.

Pluk een roos is het derde deel met Helen Grace van de auteur MJ Arlidge (1974, Londen,VK) en roept bij mij een sterk dualistisch gevoel op.
Volkomen te begrijpen is dat Arlidge inmiddels een grote schare fans heeft en zijn boeken als warme broodjes over de toonbank gaan. Arlidge schrijft al jaren scenario's voor crime series en al zijn ervaring verwerkt hij in zijn boeken. In een filmisch decor, en met herkenbare karakters voert hij de snelheid op door het gebruik van (zeer) korte hoofdstukken en daarnaast het verwerken van plotwendingen die voldoen aan de verwachtingen van lezers. tot zover het glas wat halfvol is. Maar er is ook een kant van het halflege glas. Het is allemaal vreselijk voorspelbaar, alle clichés komen langs, originaliteit is ver te zoeken en het lijkt een samenraapsel van eerder verschenen verhalen. De stijl van de korte hoofdstukken lijkt rechtstreeks gekopieerd van de aanpak van bijvoorbeeld Patterson, en qua inhoud van de regels van het huis van diezelfde Patterson.

Het lezen van dit boek leidt best wel tot een aantal uurtjes leesplezier, maar het blijft niet lang hangen.Zonder na te denken vlieg je door de pagina's heen, maar wat meer verrassing zou aardig zijn. Na de pulproman kun je denk ik spreken van de pulpthriller.