De koek is op!

Lincoln Child en Douglas Preston is een geroemd duo als het gaat om boeken in het thriller genre. Van hun hand zijn 23 vertaalde boeken verschenen . Verreweg de meeste met hoofdpersoon Aloysius Pendergast waarvan Het blauwe labyrint het 14de boek is. Hoewel alle boeken met elkaar verbonden zijn, zijn de boeken uitsekend los te lezen. Het zijn losstaande verhalen. Wel zul je volgens de Pendergast fanaten leuke verbindingen zien en nog meer van het leven van Pendergast te weten komen, wanneer je de hele reeks op volgorde leest. Want wat gezegd mag worden is dat Pendergast een bijzonder hoofdpersoon is met aparte trekjes en erg rijk vanwege zijn familie. Zodoende werkt hij voor 1 euro per jaar als special agent voor de FBI maar hij is uiterst slim. Hij staat hoog aangeschreven als het gaat om het tot een goed einde brengen van bepaalde zaken.

In Het blauwe labyrint start het verhaal met een mysterieuze moord op zijn zoon Alban. Deze persoonlijke gebeurtenis maakt dat Pendergast de aarde onder zijn voeten weg voelt zakken. Al gauw gaan staan alle voelsprieten uit en gaat hij op zoek naar de moordenaar om zich te wreken.

Een tweede verhaallijn in het boek is het verslag van Vincent D’Agosta, rechercheur van de politie. Hij wordt ingeschakeld omdat een medewerker van het museum dood wordt aangetroffen in een galerij. Gedurende het boek lijken beide zaken met elkaar in verband te staan.

Het blauwe labyrint is zoals gezegd de 14e in de rij, En dat is voor mij het probleem. Het werkt niet meer bij mij. . Ja het is ook deze keer weer vlot en kundig geschreven, Is best wel spannend, aardig uitgewerkt maar voor mij bovenal nergens verrassend meer. Bij elke pagina die ik opsla zit in mijn hoofd dat op de pagina "op routine geschreven" staat te knipperen. Naar mijn mening stoppen met deze serie en toeleggen op stand alone's