Kabbelboek

Op een mooie dag besluit Elsa haar kinderen en kleinkinderen het verhaal van hun familie in de Tweede Wereldoorlog te vertellen. Een gevoelig onderwerp, want haar vader zat bij de NSB.

Cover
Je ziet een foto van een meisje dat wordt tegengehouden door een soldaat, terwijl een jeep wegrijdt.
Deze cover is een duidelijk beeld van een cruciale gebeurtenis in het verhaal.
Ik weet niet of ik op basis van deze cover het boek gepakt zou hebben. De titel maakt me wel nieuwsgierig.

Tja, en nu mijn mening over dit boek. Ik vind dat in dit geval lastig.
Het is geen boek dat me uit de schoenen blaast. Maar het is ook niet dat ik moeite had om mezelf aan het lezen te houden. Ik noem zulke boeken voor mezelf meestal "kabbelboeken". Niet goed en niet slecht.

De schrijfstijl is prettig, het leest lekker door.
De beelden die het bij mij opriep deden mij denken aan een documentaire van Michiel van Erp, en dat bedoel ik positief.
In de delen die zich afspelen in de oorlog, en die je dus leest vanuit het perspectief van een meisje van tussen de 12 en 17, vind ik de taal soms wat ouwelijk.

Het onderwerp vind ik interessant. Veelal gaan boeken over de oorlog over de kant van het verzet, maar bijna nooit over een NSB-gezin.
Ik had gehoopt wat meer inzicht te krijgen waarom iemand de beslissing neemt om voor die kant te kiezen. Maar dat blijft, wat mij betreft, teveel op de achtergrond. Misschien komt dat doordat de hoofdpersoon niet degene is die zich bij de NSB aansluit.
Wat voor mij wel uit de verf komt is het geworstel met de vraag: wat is goed en wat is fout? De beslissing van Elsa, met betrekking tot haar vader, getuigd van moreel besef. ( zeg ik nu, als iemand die de oorlog niet heeft meegemaakt ).

Bepaalde gebeurtenissen zijn wel indrukwekkend, bv de stoet Joden die naar het station lopen en daar met de trein vertrekken.

Aan het eind vind ik het jammer dat er bepaalde dingen nog weer bijgehaald worden.
Zonder teveel te verklappen: ik heb het over het gedrag van Helmut aan het eind van de oorlog en dan ook nog de gevolgen daarvan. En het toeval van de echtgenoot ( wat is de wereld toch klein? ).
Ik vond dat teveel van het goede en verpestte een beetje het einde van het boek voor mij.

Ik zou zelf niet gekozen hebben om een oudere vrouw het verhaal, terugkijkend, te laten vertellen. Grotendeels heeft het geen toegevoegde waarde. Laat het meteen in de voordagen van de oorlog beginnen.

Dit alles gezegd hebbende:
Het is een aardig boek, en een niet voor de hand liggend onderwerp. Zou ik het boek aanraden? Aan mensen die geïnteresseerd zijn in de oorlog wel.