Een boek om te roeren in je ziel

Het boek van Els Ampe is volgens mij een pleidooi voor humanisme, (zelf)kennis en openheid. Naast een liefdesroman heb ik haar politieke denkbeelden buiten het gewoonlijke kader ontdekt. Ze brengt er een verhaal waar ze de nieuwsgierigheid ten aanzien van de ander aanwakkert en dmv simpele woorden en metaforen haar visie en werking van de samenleving weergeeft; hieronder een voorbeeld:
“De landweg waarover we wandelen, werd aangevuld door een waterweg, tot de auto ons over de snelweg liet scheuren en het vliegtuig een luchtbrug mogelijk maakte. Welke weg we ook kiezen, met welke snelheid we ook bewegen, er zal altijd een strijd zijn om de weg vrij te houden.”

Doorheen het verhaal neem je regelmatig diep adem, niet omwille van de zware, spannende woorden, maar omwille van haar narratieve zinvorming. Haar toegankelijke schrijfwijze laat je toe de wereld te bekijken door andermans ogen, soms met hulp van vrije denkers, soms door vergelijkingen. Met haar regelmatige verwijzingen naar sociologen, filosofen of theorieën, verrijkt ze het verhaal. Het is dan ook met veel weetgierigheid dat ik Aylans geheim uitlas.

Aylan, Professor Kram en alle anderen dragen de passie, de glitters in de ogen en de goesting om verder te streven waarvoor ze ambiëren. Het is dan ook met een humanistische kijk dat de meningsverschillen aangekaart worden. En waar meningen verschillen komt vooruitgang door debat en argumentatie. Dit boek, laat dankzij de troebele grens tussen het goede en het kwade, de lezer toe om te botsen tegen obstakels, roeren in je ziel en niet te ijsberen binnen een kader.