somber

Heilige Rita, een roman van Tommy Wieringa, voor de leesclup gelezen in verband met de nominaties van de Libris Literatuurprijs van 2018. Hier was ik dus heel nieuwsgierig naar, en eerlijk is eerlijk, zelf zou ik dit boek echt niet zomaar oppakken, laat staan lezen. Maar ik moet zeggen dat het mij erg meeviel. De schrijfstijl is bijzonder mooi, zelfs het dialect wordt op een bijzondere manier neergezet, waardoor je goed begrijpt hoe het voelt om in een dorp te wonen. Het is vooral heel bijzonder zoals de sfeer wordt beschreven. Zo beeldend met een mooi taalgebruik. Het verhaal is een weerspiegeling van een kleine dorpsgemeenschap waar de tijd heeft stil gestaan. Het uitzichtloze, de eenzaamheid maar ook het bekrompenen wordt heel goed neergezet. Je proeft het ook heel duidelijk. De verhouding tussen vader en zoon, hoe het dorp verandert maar toch ook weer niet. Hoe er wordt gereageerd wordt op de mensen in het dorp die anders zijn. Toch viel het einde mij wat tegen, het wat een open einde zodat het net is of er nog een deel komt. Je blijft met vragen achter, wat ik persoonlijk toch wat jammer vind.