complex

Een roman,’Het huis aan de rand van de hemel’, een verhaal waar je even in moet komen. Op het sterfbed van haar grootvader Bodo komt er aan het luxe leventje van Lizzy abrupt een einde. Bodo, de eigenaar van een horloge imperium, vraagt haar te zorgen voor gerechtigheid en daarmee begint een ware zoektocht naar die gerechtigheid. Dat het verleden hier in een grote rol speelt wordt al heel snel duidelijk. Zeker als je bij de cursief gedrukte hoofdstukken, terug in de tijd geworpen wordt. Dan wordt je meegenomen naar de jaren voor en tijdens de tweede wereldoorlog. Dat het horloge imperium van Bodo zijn vader een rol in de oorlog heeft gespeeld wordt al snel duidelijk als de familie Bloch het huis in de Vogezen erft. Hoe verder Lizzy komt met haar zoektocht hoe meer het schandaal naar boven komt.
De schrijfstijl van dit boek is redelijk te noemen, als er misschien wat meer alinea’s in hadden gezeten of wat vaker een leesteken was gebruikt, was het een stuk aangenamer geweest om te lezen, nu moet je de aandacht er goed bijhouden. Ook laat zo af en toe de vertaling te wensen over. Er is soms letterlijk vertaald wat toch wel vraagtekens oproept. Er komen aardig wat personages in het verhaal voor. De belangrijkste worden goed uitgewerkt waardoor je een goed beeld in je hoofd krijgt van die personages. De cover vind ik wat gewoontjes bij een dergelijk complex familiedrama. Het is geen cover die in het oog springt, waardoor je het boek op zal pakken in een boekhandel. Misschien had dit wat meer aandacht mogen hebben.
De omgeving waar het verhaal zich afspeelt wordt bijzonder mooi beschreven. De Vogezen, Freiburg, Straatsburg, het wordt allemaal erg beeldend geschreven. Het is een indrukwekkende familiegeschiedenis die bij tijde spannend is maar ook best complex. Een prachtig verhaal wat garant staat voor een paar dagen leesplezier met een leuk gelukkig einde. Want zo hoort dat bij een roman.