Een boek dat je niet zomaar weer loslaat

Pfoe! Wat een boek!
Het is geen thriller met een gruwelijke seriemoordenaar. Dit is veel meer een psychologische thriller. Een verhaal dat onder je huid kruipt, en dat je niet zomaar meer loslaat.
Het enge aan dit verhaal is dat het zomaar echt waar kan zijn. Want je weet niet wat zich achter de deur van die aardige buurman afspeelt. Of van je collega. Of vrienden. Net zoals bij de mensen in dit boek. Zij zien ook alleen het perfecte plaatje dat de man wil laten zien, en niet zijn ware, verschrikkelijke, aard.
De fases waar Grace doorheen gaat zijn logisch en zeer invoelbaar. Ik heb geen moment gedacht: “nou ja, waarom doet ze dit nou?”. En dat maakt het verhaal voor mij geloofwaardig.
Ben ik alleen maar enthousiast over dit boek? Nee…
De personen Jack en Millie zijn niet helemaal geloofwaardig.
Bij Jack wordt niet helemaal duidelijk hoe hij geworden is hoe hij nu is.
Millie heeft het syndroom van Down. Ze is de ene keer slimmer dan de andere keer. Maar niet op een logische manier. Kinderlijke taal gebruiken ( Zjorz Koenie ), maar wel onderscheid kunnen maken wanneer iets maar beter verzwegen kan worden. Ik vond dat soms met elkaar in tegenspraak.
Toch is het boek een aanrader. Een boek dat je niet zomaar weer vergeet. Tenminste…ik niet…
4 sterren