Minder dan Pitta

Ik las dit boek voor de leesclub van Thrillerlezers!
Dit boek vind na het geweldige Pitta toch een stuk minder. Waar dat aan ligt? Voor een deel zeker aan hoofdpersoon Norah. Wat een naar stuk vreten is zij zeg! Vreselijk! Ook de vader Alessio kan niet op mijn sympathie rekenen. Te afwezig. Te veel met zichzelf ingenomen. Hiermee wil ik dus wel zeggen dat de personages goed beschreven zijn. Ze roepen in ieder geval een reactie op.

Wat gruwelijkheden betreft doet het niet onder voor Pitta, en ook hier heb ik moeite met sommige dingen. Zonder teveel te verklappen: van kinderen en dieren blijf je af! Punt!

De ontknoping vond ik niet echt een verrassing, het kon bijna niet anders. En toch hoopte ik dat het niet zo zou zijn….

De dochter en de pluszoon zijn wat mij betreft de meest aansprekende personages. Tieners die zich staande proberen te houden in een samengesteld gezin, met gemeenschappelijk halfbroertje, en dat naast de gewone puberperikelen.

Het privéleven van Rani is ook roerig, ze probeert iets op te bouwen met haar nieuwe liefde terwijl haar ex daar niet zo heel goed mee om kan gaan. Ik ben wel nieuwsgierig hoe zich dit verder gaat ontwikkelen. Want Sterre laat wel een donker randje doorschemeren, wat zou dat toch kunnen zijn?

Het is een prima boek, heb het met plezier gelezen. Maar wel echt duidelijk minder dan Pitta. Al sta ik in de leesclub hier wel alleen in. Mijn oordeel: OKE