Sentimenteel

Eerlijk gezegd vind ik Alex best een zielepiet. Hij heeft erg de neiging om te zwelgen in zelfmedelijden. Het duurt best lang, te lang, voordat hij zijn eigen rol in de problemen gaat zien en durft aan te pakken. Daar heeft hij wel een computerspelletje voor nodig. En een andere klant in het koffietentje waar hij regelmatig met Sam komt.

Naast de problemen met zijn vrouw en zoon heeft Alex ook nog een trauma uit zijn jeugd. Hij heeft zijn oudere broer George horen verongelukken. Hij heeft daar altijd een schuldgevoel aan overgehouden.

Naarmate de band met Sam beter wordt, dankzij Minecraft, durft Alex ook meer van zichzelf te laten zien en zijn demonen onder ogen te komen.

Het is mooi om te lezen hoe vader en zoon elkaar leren kennen door middel van het spelletje. Maar ook om te lezen hoe de wereld van Sam door Minecraft langzamerhand grijpbaarder wordt. Hij beter om kan gaan met verschillende situaties en mensen.

Het is een behoorlijk sentimenteel boek, met een tranentrekkend ( als je er gevoelig voor bent ) einde. Dat had van mij best wat minder gemogen.

3,5 sterren