Mooi

Het is een flinke pil, 590 bladzijden. Maar na de eerste hoofdstukken, waar het mij best wat moeite kostte om in het verhaal te komen, heb ik het boek in 2 dagen uitgelezen.
Het verhaal zit zo goed in elkaar dat ik achteraf dacht: ja dit is zo logisch. En toch had ik het niet gezien. Terwijl er genoeg aanwijzingen aanwezig waren. Ik vind dat knap. Iets zo duidelijk in het zicht verbergen, zonder dat het echt opvalt.
Naast dat het een thriller is, is het ook een verhaal over familiebanden, en in dit geval de moeilijke familierelaties. En ook over rouw. Manuel doorloopt bijna alle stadia van rouw zoals beschreven door mevrouw Kübler-Ross. In het doorlopen van die stadia speelt de erfenis van zijn man een grote rol. Het harde werken in de prachtige wijngaarden, de liefde van een aftandse hond en het enthousiaste neefje Samuel dat direct en onvoorwaardelijk Manuel in zijn hart sluit.
De zoektocht naar de waarheid is bij vlagen gevaarlijk, maar het is vooral een confrontatie met het verleden. Een verleden met een vreselijk geheim.
Het is duidelijk dat de schrijfster een Katholieke achtergrond heeft, want het geloof speelt zeker ook een rol in het verhaal. En zeker niet altijd in positieve zin.
Manuel is schrijver van beroep en binnen het verhaal van het boek, schrijft hij zelf het verhaal van wat hem allemaal overkomt. Dat het bijna hetzelfde is als het boek dat je leest is logisch. Maar ik vond het wel een bijzonder detail.
Nogmaals het is een lekker dikkertje, maar laat je daardoor niet afschrikken. Ik vind het een mooi en spannend boek.