Heerlijk om met deze dagen te lezen!

Ik heb met Charlie gemeen dat ik ook niet van kerst hou. Dus zeker de eerste hoofdstukken voelen vertrouwd en herkenbaar. En toveren een lach op mijn gezicht.

Het verhaal begint pas echt als Charlie in Devon arriveert. En daar de gekste, mooiste, liefste, leukste, enge en wonderbaarlijkste dingen zal beleven.

Het boek heeft een lekkere vaart en eigenlijk vlieg je er zo doorheen. Ik wilde ook maar door blijven lezen. Hoe zou het allemaal aflopen? En ja, natuurlijk helemaal zoals je het van te voren bedacht hebt, maar who cares? Het is gewoon een heerlijk boek om te lezen.

Zelf heb ik eigenlijk niks met honden, al is het ook wel net als bij Charlie, hoe beter je ze leert kennen, hoe leuker ik ze vind worden. Zo ook de honden in het boek, aan het einde had ik toch een zwak voor alle viervoeters. En dat zijn er nogal wat. Ik vind het knap hoe de schrijfster de verschillende karakters van de honden weet te beschrijven, waardoor ze nog meer gaan leven. Favoriet: de dove ( of toch niet zo doof? ) Malcolm.

Hoogtepunt in het boek is ongetwijfeld de parade. De tranen biggelden over mijn wangen. Het helpt hierbij wel dat ik een beelddenker ben. Wat het een hoogtepunt maakt? Het is zo bizar, dat er vast ergens een verdwaald plaatsje in Engeland is waar ze zo’n soort evenement hebben.

Ik heb het boek in 1 dag uitgelezen, met kerst. Want wanneer kun je dit boek beter lezen dan met kerst?

Mijn oordeel: GOED