Minder scherpe randjes, wel beter

Laatste adem is inmiddels het vierde deel in de Erika Fosterserie. Je leert Erika en haar collega’s nog beter kennen. Wat ik jammer vind is dat de scherpe randjes bij Erika aan het verdwijnen zijn. Juist de dingen die haar eigenzinnig maken worden milder. Terwijl ik dar scherpe, ruwe juist zo leuk vond bij haar. Maar daarmee heb ik wel meteen het grootste minpunt van het boek benoemd.

De kwaliteit van de verhalen wordt per boek, wat mij betreft, steeds beter. Het verhaal wordt van verschillende kanten verteld. Ook door de dader, met naam en toenaam. Daardoor is het voor de lezer geen verrassing wie de dader is. De spanning zit echt in het werk van Erika en haar team. En hoe ze stapje voor stapje dichter bij de dader komen. Met een climax die je de adem doet inhouden.

Ik had dit keer, voor het eerst bij deze schrijver, niet het idee dat de plot voorspelbaar of zelfs bekend was. Ook in die zin vind ik dit boek beter dan de vorigen.

Het verhaal laat ook duidelijk zien wat de gevaren van online daten en social media zijn. Hoe makkelijk je achter gegevens van anderen kunt komen, als je het echt zou willen. Ook goed om even bij stil te staan.

Ik hoop dat Bryndza de stijgende lijn weet vast te houden en dat het voorspelbare voorbij is. Ik kan in ieder geval niet wachten! Mijn oordeel: GOED