Historische detective

Voor een project heb ik mij een keer moeten verdiepen in de Tulpengekte halverwege de 17e eeuw. Over het onderwerp bezat ik dus al enige kennis.

Ik ben geboren en getogen ( en woon nog steeds ) in Leiden. De stad waar Rembrandt geboren is. En waar de leerling Pieter in het boek ook vandaan komt. Een onbelangrijk detail, maar geeft mij wel extra voeling met het boek.

Laat ik beginnen met op te merken dat ik het grappig vindt dat een Duitse schrijfster zo’n Nederlands boek heeft kunnen schrijven. Want Nederlandser dan tulpen en Rembrandt wordt het niet.

Dat gezegd hebbende: ze heeft een goed verhaal geschreven. Spannend, intrigerend en interessant. En hoewel de meeste dingen uit het brein van Eva zijn ontsproten, zou het ook zomaar waar kunnen zijn.

Pieter is een intrigerend hoofdpersoon. Hij wordt door zijn omgeving als lastig gezien met zijn letterlijke antwoorden op vragen. Of het helemaal niet antwoorden. Tegenwoordig zouden we Pieter in het autistische spectrum plaatsen, maar was toen nog lang niet onderkend. Door zijn sociale onhandigheid krijg je wel een zwak voor de jonge leerling. Hij doet zijn best om aan de verwachtingen om hem heen te voldoen. Terwijl hij zich aan de andere kant ook vastbijt in de moorden. Dmv wiskundige berekeningen probeert hij te bewijzen wie er achter zit. En daar zijn we meteen bij een minpunt in het boek aangekomen. De hoeveelheid wiskunde. Ik haat wiskunde. Ben er ook niet goed in, nooit geweest. Toch werkt het wel in het boek, dus maar even doorbijten voor mij.

De ontknoping was niet echt een verrassing, maar dat is oke. Het is zo’n leuk en interessant boek om te lezen dat je dat de schrijfster al snel vergeeft.

Ik heb heerlijke uurtjes in dit boek doorgebracht en baalde dat het uit was!

Mijn oordeel: GOED