Tijdloze klassieker

Het is geen boek waarvan je verwacht dat het door een vrouw geschreven is. Het is rauw, ruig, nietsontziend. Je zou het eerder bij een beginnende mannelijke schrijver verwachten. Dat gezegd hebbende: wat een verhaal! Het is geen verhaal waarbij je met een goed gevoel achterblijft. Verre van zelfs. Het straalt aan alle kanten een troosteloosheid en gebrek aan toekomst uit. De hoofdpersoon Rusty-James staat een moeilijk leven te wachten.

Rusty-James wordt, door de schrijfster zelf, de hoofdpersoon genoemd. En je beleeft het verhaal ook vanuit zijn perspectief, maar toch is hij voor mij niet de hoofdpersoon. Dat is zijn oudere broer de Motorcycle Boy. Motorcycle Boy staat symbool voor een heleboel dingen waar jongeren toen en nu tegen vechten. Voor de strijd die pubertijd heet. Of dat nu in 1968 is, of 2018. Het thema is universeel.

Rusty-James moet het niet van zijn intelligentie hebben, dus verovert en verdedigt hij zijn plekje in de groep met zijn vuisten. Omdat hij niet anders kan. Hij heeft niks met boeken. Hij heeft niks met weten. Zijn vuisten doen het werk wel en dat vindt hij genoeg. Maar is het dat ook?

Dat het boek al 50 jaar oud is, merk je niet tijdens het lezen. Het is wat mij betreft een tijdloze klassieker.

Zoals gezegd is The Outsiders één van mijn favoriete films van vroeger. Dit boek roept dezelfde sfeer en het zelfde gevoel op.