Een thriller die je niet loslaat

“Er waren in deze stad veel spoken. Ze moest uitkijken. Ze lette erop dat ze niet op de voegen tussen de stoeptegels stapte, en hinkelend en springend zette ze haar in versleten rijglaarsjes gestoken voeten telkens midden op de tegels. ” (Nicci French, 2011 p.9)
Het begin van het eerste boek van een serie over Frieda Klein, een psychologe die terecht komt in de zoektocht naar een vermist kind. Blauwe Maandag is een literaire psychologische thriller geschreven door Nicci French, het schrijverspaar van Nicci Gerrard en Sean French, het boek is het eerste in een achtdelige reeks met Frieda Klein als protagonist. Blauwe Maandag werd uitgegeven in 2011 in het Engels als Blue Monday door uitgever Michael Joseph, werd daarna naar het Nederlands vertaald door Irving Pardoen en uitgegeven door Anthos uit Amsterdam. Het verhaal start met de verdwijning van een meisje, Joanna, jaren voor de huidige verhaallijn van het boek. Deze verdwijning was nog steeds niet opgelost, toen Matthew, een negenjarig jongetje, verdween. Inspecteur Karlsson heeft de leiding over deze zaak, maar zit met de handen in het haar. De verdwijning gebeurde overdag, er waren geen getuigen, geen camera beelden of een andere aanwijzing. Elk spoor lijkt dood te lopen en ondertussen staat heel Londen op zijn kop, iedereen denk dat hij toch iets gezien heeft of de zaak kan helpen, de waardeloze tips stapelen zich al hoog op als Frieda Klein erop staat de inspecteur te spreken. Ze heeft, als psycholoog, een patiënt die verontrustende dromen heeft, die erg doen denken aan de verdwijning van Matthew. Ze besluit haar zwijgplicht te doorbreken en dit te melden aan de politie, als Karlsson dit hoort pis hij op zijn tenen getrapt, wat heeft hij nu aan dromen? Maar algauw blijkt dat Frieda Klein een groot aandeel kan spelen in de zoektocht naar Matthew die ook nog eens verbanden schijnt te hebben met die van Joanna. Frieda is een eigenaardig karakter, waar ik in het begin niet erg veel sympathie voor had, ze gedraagt zich ten opzichte van sommige personages, zoals bijvoorbeeld haar nichtje Chloë erg afstandig. Op de een of andere manier is Nicci French er toch in geslaagd om mijn gevoel ten opzichte van haar te veranderen, na enkele hoofdstukken, merkte ik opeens dat ik hoopte dat de psychologe de puzzel zou oplossen en dat niet enkel voor Matthew, maar ook gewoon omdat het me wel lukte om me in haar te verplaatsen. Dat is iets erg eigenaardigs, normaal blijft mijn eerste gevoel over het hoofdpersonage onveranderd. De beschrijvingen van Nicci French zijn prachtig en zo in detail dat je je de situaties levendig kan voorstellen, dat bekoorde me heel erg. Van gevoelens tot uiterlijke kenmerken, situaties en omgevingen. Het einde was deels voorspelbaar maar deels ook heel erg onverwacht. Het is absoluut geen verhaal waarvan je in het midden al kan zeggen hoe het zal aflopen en het geeft ook geen aanvaardbaar einde. Waarmee ik wil zeggen dat je het gevoel hebt dat je meteen aan het tweede boek, Dinsdag is voorbij, zou moeten beginnen.
Om het met een clinché te zeggen; het is een verhaal dat je niet loslaat als je eraan begint en je dwingt om voort te lezen. Met een sterke verhaallijn, goed uitgewerkte karakters en prachtige beschrijvingen. Een aanrader voor wie van thrillers houdt en onverwachte eindes.