Levensecht

De aanslagen in Brussel, ik herinner het me nog als de dag van gisteren...
Zelf was ik aan het werk op Schiphol. Plots zag je overal teamleiders, supervisors en al het andere leidinggevend personeel.
Wij zijn doorgegaan met ons werk, al begrepen we wel dat er iets verschrikkelijks gaande was. De sfeer was zorgelijk, ijzig en zeer bedrukt.

Door de passagiers bereikte dit afschuwelijke nieuws ons.
Huilend om alle slachtoffers, getuigen en achtergeblevenen zijn we doorgegaan met ons werk,

Twijfelend ben ik aan het verhaal van Louise, Lennard, Maud en Victor begonnen. Ik ben “blij” dat ik eraan begonnen ben. Zojuist de laatste pagina gelezen.

Gaby weet hoe ze je in je ziel moet raken.

De problemen waar elk personage afzonderlijk mee worstelt, maar ook de aanslag die hen verbindt.
De tragedie die hun heeft getroffen. Het gevecht wat zij geleverd hebben, en de strijd die zij iedere dag aangaan.
Gaby heeft dit prachtig geschreven, een stem voor degenen die het niet willen, kunnen of niet meer mogen vertellen.

Bedankt voor dit eerbetoon.