Multiculturele samenleving letterlijk van achteren belicht

De enige reden die ik kan bedenken waarom het zo gehyped is, is dat het een duidelijk geval is van ''in het land der blinden is eenoog koning''. De problematiek rond de multiculturele samenleving blijft verrassend weinig besproken onder Nederlandse schrijvers en dan al helemaal niet vanuit het perspectief van iemand die het gevoel heeft dat hij zijn eigen identiteit kwijt is in het huidige Nederland. Robert Vuijsje levert hiermee dan ook spitsvondige kritiek op een Nederland waar veel mensen uit de linkse hoek zich zorgen om maken.Maar is het ook echt een goed boek? Nou ja, bij vlagen komt Vuijsje met geniale passages op de proppen; zo zal ik de uitmuntende proloog, over dat iedere bevolkingsgroep wel neerkijkt op een andere bevolkingsgroep, niet meer zo snel vergeten. Deze passages zitten echter verstopt in een schrijfstijl van eindeloze herhaling en idioot grof geschetste karikaturen. Niet in de laatste plaats om de vreemde fixatie van de auteur met de derrières van donkere vrouwen. Ergens is het wrang dat racisme geaccepteerd wordt als de auteur pretendeert een links intellectuele boodschap uit te dragen. Daarmee mist de ranzige ondertoon compleet de subtiliteit en de verfijning om de belangrijke inhoud tot zijn recht te laten komen.