Artsenperikelen interessanter dan psychiatersgekte

Het begint als een onderhoudende doktersklucht, vol vakjargon en cynische bespiegelingen op wat er in een ziekenhuis gebeurt. Bulnes is duidelijk zelf onderdeel geweest van de medische wereld en weet op grappige wijze de humor daarvan te belichten. Helaas neemt het over de helft een onverwachte wending en gaat het zich meer de kant van de psychiatrie richten. Daar gaat het wat mij betreft dan ook fout. Zonder vakkennis en een realistisch beeld van psychiatrie in Spanje valt hij terug op een stereotiep beeld van psychiatrische patiënten en hoe daarmee omgegaan wordt. Ook de verwikkelingen rond de nalatenschap van de grootvader komen niet helemaal goed uit de verf. Jammer, want als Bulnes iets minder hooi op zijn vork genomen had dan was deze roman vast veel beter tot zijn recht gekomen.