Van meisje naar getrouwde vrouw

Selim Özdogan schreef met 'Die Tochter des Schmieds' (2005) een subtiel, klein streekverhaal over een smidsfamilie in Anatolië. De grote levensthema's trekken voorbij: geboorte en dood, het verstrijken van de verschillende seizoenen, periodes van economische voorspoed en malaise. Özdogan weet op een terloops manier maatschappijkritiek (op de positie van de vrouw en het patriarchale systeem) te verwerken in een roman waarin Gül, de smidsdochter uit de titel, voelt als een gelaagde, menselijke figuur. De roman is zo geconstrueerd dat de grote gebeurtenissen die Gül's leven vormen, meestal plaatsvinden buiten haar gezichtsveld en toch is de doorwerking ervan pijnlijk voelbaar. Gül maakt domme keuzes, cijfert zichzelf weg en is passief als het erop aankomt dat ze haar eigen grenzen aan moet geven, maar ze is ook een sterke, zorgzame persoonlijkheid die door omstandigheden wordt gedwongen om vroeg volwassen te worden. Door die tegenstrijdigheden voelt Gül's levensverhaal als de bitterzoete herinneringen van een ouder iemand die terugkijkt naar haar eigen jeugd, die onbereikbare periode vol gemiste kansen, niet verwezenlijkte verlangens en de sleutelmomenten die het verdere leven zijn gaan bepalen. Ze verlangt terug naar de onschuld van toen maar voelt tegelijk pijn om de onveranderbare realiteit.