Ontroering En Gruwelen

Yves Petry is behalve een begenadigd stillist ook een schrijver die een banaal onderwerp als kannibalisme naar een hoger plan trekt. Hij geeft er namelijk een onverwachte draai aan waarmee de aard en functie van literatuur ter discussie worden gesteld. Die aanpak is prijzenswaardig en zet zeker tot denken aan, maar het zijn helaas kleine fonkelingen in een roman die ook nodeloos doorgaat met filosofische uiteenzettingen en psychologiseren van zijn personages. En juist door deze inventieve verhaalconstructie kon ik niet helemaal vat krijgen op wat ze nou eigenlijk bewoog om hun aparte keuzes te maken.

Ik vind het leuk gevonden dat je op een empathische, humane manier kijkt naar iets waar de algemene consensus van luidt dat het walgelijk en verwerpelijk is. Maar daarmee verliest het ook iets aan suspense of mee kunnen gruwelen met de verschrikkingen. Die kaarten worden al flink verspeeld in het eerste hoofdstuk en vanaf dat punt gaat het helemaal niet meer zo om het gruwelijke aspect. Misschien ben ik wel een eenvoudige lezer die van zo'n horror-verhaal lekker wil smullen van de walgelijkheden.