De Andere Kant van Oorlogsvoering

Alweer mijn derde boek van deze auteur en het is ontegenzeggelijk de beste die ik van hem gelezen heb. Meer dan ooit weet hij een onbekend facet van de geschiedenis zo te verdraaien dat er een heel ander beeld ontstaat. Hij maakt hier grondig korte metten met oorlogsheroïek en machocodes. In de roman komt dan ook vrijwel geen Duitser voor, maar de ware vijand is intolerantie tegenover zowel homoseksuelen als mensen die principieel tegen de oorlog zijn.

De beklemming zit hem in die continue heksenjacht om mensen eruit te filteren die niet heldhaftig genoeg zijn. Daarbij schuwt Boyne het niet om de dingen potsierlijk te overdrijven en de patriarchale orde neer te zetten als een inhumane bende machtswellustelingen. Heteroseksuele mannen zijn bijna de antichrist die alleen maar kommer en kwel verspreiden met de strikte regels die zij aan zichzelf maar vooral aan anderen opleggen. Iets meer nuance daarin was welkom geweest. Tegelijkertijd zorgt diezelfde overdrijving wel voor een genadeloos pijnlijke climax waarmee de roman een krachtig statement maakt dat ik in ieder geval niet snel zal vergeten. Het voelt in alles als een afrekening met een oorlog die om de verkeerde redenen in het publieke geheugen voortleeft en die zeker ook grimmige facetten had waar wij lering uit mogen trekken