Autobiografie en fictie tot ontstaan van het schrijversschap

De roman brengt heel indringend in beeld hoe eenzaam de vroege puberteit kan zijn. De groepsdruk van klasgenootjes. Mee moeten doen met de verschillende hypes en ongeschreven regels. En dan ook nog eens ontdekken dat ook de ouders geen gelukkig huwelijk hebben en het vrijwel onmogelijk is hier enige invloed op uit te oefenen. Het boek is opgebouwd uit fragmentarische momentopnames die bijna het idee scheppen dat je een verhalenbundel aan het lezen bent, maar toch komen alle losse eindjes mooi samen in de slothoofdstukken. Ook leuk gevonden is het spel tussen feit (de waarschijnlijke autobiografische elementen) en overduidelijke fictie (de over-the-top karakters). Op deze manier voelt het boek meer aan als een reis door het ontstaan van zijn schrijverschap dan dat het als een gebruikelijk coming-of-age verhaal voelt.

Wat mij het meest amuseerde is het geniale gevoel voor humor van de schrijver; hij weet de meest alledaagse situaties te voorzien van een droogkomisch tintje met sprankelende dialogen en heerlijk nuchtere inzichten van de ik-figuur. Geheel in stijl van de psyche van iemand van die leeftijd.Ik ben ook te spreken over de zijsprongetjes die de tijdsgeest in beeld brengen, zoals de episodes rond de Falkland-oorlog. Ik had continu het gevoel dat het boek op zich niet zo bijzonder was, maar het las wel weg als een warme douche waar ik graag in bleef verkeren.