Strijd tegen de maffia

Wanneer iemand een bijzonder leven achter de rug heeft, zet hij of zij dat om in een boek zodat ook de rest van de mensheid er kennis van kan nemen. Zo zijn er talloze memoires geschreven van mensen die zichzelf belangrijk genoeg vonden voor een memorabele terugblik op hun leven. Ook bij Raffaele Cantone zal het op een dag gekriebeld hebben. Was zijn verhaal niet buitengewoon boeiend om een beeld te kunnen geven van hoe de rechterlijke macht in Italië zijn gevecht tegen de Italiaanse maffia heeft gevoerd? En dus heeft hij zijn memoires omgezet in een non-fictiewerk, dat nu ook verkrijgbaar is in een Nederlandse vertaling.
In zijn boek In naam van de rechtvaardigheid beschrijft Cantone hoe hij zich - eerst als officier van justitie, later als rechter – heeft vastgebeten in de wijdverbreide wetteloosheid en onrecht die door een netwerk van criminele organisaties en corruptie is ontstaan. Zijn aanpak van de maffia heeft ertoe geleid dat hij zijn leven niet meer zeker was en vanaf een bepaald moment werden hij en zijn familie omringd door bodyguards. In dit boek wil hij dan ook vooral zijn steun betuigen aan de mannen die zich voor zijn veiligheid in hebben gezet en de band die hij in de loop der jaren met hen heeft gekregen.
De afgelopen tijd lijkt het wel een trend in Italië om de maffia te demystificeren met boeken en films die vooral stellen dat het om een ordinaire boevenbende gaat en niet om mythische antihelden. In dit rijtje past ook In naam van de rechtvaardigheid, geschreven door een man die de strijd met de maffia is aangegaan vanuit de rechterlijke macht. Hij omschrijft van binnenuit hoe de diverse justitiële organen samenwerken, om een halt te brengen aan een organisatie met zoveel vertakkingen als de maffia.
Cantone is geen groot schrijver en zijn boek is dan ook niet meer dan een opsomming van feiten met een persoonlijke noot ernaast. Voor mensen met een bovengemiddelde interesse in de maffia zal het wellicht interessant zijn om te zien hoe de doorgaans onderbelichte justitie de strijd met de criminelen voert. Maar net als bij zoveel memoires is het niet boeiend genoeg geschreven om ook mensen zonder, of met weinig, interesse in het onderwerp te behagen.