Er is leven vóór de dood

Qua vorm en opzet een vrij standaard populairwetenschappelijk manifest, maar de schrijvende chirurg weet zijn werk fijn te kruiden met persoonlijke anekdotes over (schoon-) ouders en patiënten. Een warm pleidooi tegen de onnodige medicalisering van de laatste levensjaren van rap aftakelende ouderen en terminaal zieken voorbij een geneesbaar stadium. Meer aandacht voor de kwaliteit van het leven en het toewerken naar een waardig eindstadium, dan de levensduur zo lang mogelijk oprekken met medische middelen. Vooral interessant om de punten die hij maakt ten aanzien van de komende vergrijzing en hoe het maatschappelijk de moeite loont anders met de oudere generaties om te springen. Zet je toch te denken waarom een institutie als het 'bejaardentehuis' in het westen ingeburgerd is geraakt, terwijl het plekken zijn waar niemand dood gevonden wil worden. Niemand vindt het leuk als zelfbeschikkingsrecht, keuzevrijheid, huiselijkheid en privacy worden afgepakt. Dus waarom zouden we dat wel met de meest kwetsbare groepen doen!?