makkelijk leesbare, maar niet ultieme, feel good roman

Aangezien ik de laatste tijd een aantal feel good boeken heb gelezen, die me erg aanspraken, wilde ik ook graag 'Dit was niet het plan' van Christina Alger lezen. Door de uitgeverij Nieuw Amsterdam betiteld als “De ultieme feelgood roman”.

In het kort gaat het verhaal over Charlie. Na zijn studie Recht komt hij terecht bij de grote, toonaangevende advocatenfirma Hardwick, waar elke jonge ambitieuze student wil werken. Hij wordt onder de hoede genomen door een van de partners. Deze mentor leidt hem op in het vak van Procesvoering. Het zal duidelijk zijn dat bij dit bedrijf erg veel van de medewerkers gevraagd wordt. Ook Charlie draait enorm veel uren en het belang van de zaak en de klanten gaat voor alles.

Het boek begint op de dag dat Charlie’s geweldige, spontane, vrolijke, creatieve vrouw Mira jarig zou zijn geweest. Op de zaak is daar geen aandacht voor en Charlie moet zijn verdriet over haar overlijden opzij zetten. Aan het einde van de dag wil hij naar zijn zoontje Caleb om samen met hem te eten. Dat heeft hij beloofd aan Caleb en ook aan Zadie, Charlie’s zus, die bij hen woont en op Caleb past.
Maar dat blijkt er een belangrijk bedrijfsfeest te zijn, waar Charlie niet kan ontbreken. Daar gaat het mis. Charlie misdraagt zich en wordt de volgende dag ontslagen.

Dat ontspint zich een verhaal van een onhandige vader, die zijn weg moet zoeken tussen moeders op het schoolplein, een exentriek, chaotisch kind, een oppas-zusje dat andere plannen heeft en een verloren vader, die hij niet wil zien.

Het is een boek dat makkelijk leest. De zinnen zijn niet lang en het taalgebruik is niet moeilijk. De schrijfster maakt gebruik van flashbacks om te schetsen hoe gelukkig Charlie was met Mira, maar ook om te laten zien hoe zeer Charlie vast zat in de rat race van het harde bedrijfsleven.
Daarnaast ontwikkelt en verbetert de relatie tussen Charlie en personages in zijn omgeving. Er ontstaan nieuwe vriendschappen. Hierbij zie je Charlie groeien in zijn nieuwe rol en bewuste beslissingen nemen om zijn leven anders in te richten.

Inderdaad een roman, waaraan je een goed gevoel overhoudt. Alleen zou ik het niet betitelen als “ultiem”, zeker niet gezien het toch wat onverwacht andere einde.