Achterflaptekst: Op een zonnige dag in augustus 1966 verdrinkt de achtjarige Jacob, zoon van Lucille en Harold Hargrave. Bijna vijftig jaar later staat hij voor hun deur. Blakend van gezondheid, nog steeds acht jaar oud. En Jacob is niet de enige die is teruggekeerd uit de dood. Overal in de wereld duiken Teruggekeerden op, en al gauw zijn het er zo veel dat steeds meer mensen zich bedreigd voelen. Niemand begrijpt waarom het gebeurt, hoe het mogelijk is. Maar één ding is zeker: in de chaos die volgt zal iedereen uiteindelijk een keuze moeten maken.
Jason Mott studeerde poëzie en literatuur aan de University of North Carolina. Zijn gedichten werden in diverse literaire tijdschriften en dichtbundels gepubliceerd, wat hem een nominatie voor de Pushcart Prize Award opleverde, een prestigieuze literaire prijs die aan onder anderen John Irving en Raymond Carver werd toegekend.
Dit boek is het prozadebuut van Jason Mott. Heel bijzonder is het feit dat alleen op basis van het ongecorrigeerde manuscript een ‘vechtpartij’ uitbrak over de filmrechten.
Het uitgangspunt van de intrigerende roman van Jason Mott: De bel gaat, je doet open en voor je staat je vader/moeder/broer/zus/zoon/dochter etc. die jaren geleden overleden is. Overal ter wereld verschijnen mensen die overleden zijn. Zo ook de achtjarige Jacob Hargrave die op een dag voor de deur staat samen met een afgevaardigde van het opgerichte Internationaal Bureau voor de Teruggekeerden. Hij wordt liefdevol in huis genomen door Lucille (de moeder). In eerste instantie wil Harold (de vader) hier niets van weten, hij kan immers niet echt hun zoon zijn. Hij heeft zijn dode lichaam zelf uit de rivier achter zijn huis gehaald. Het blijft niet bij Jacob, overal in het stadje Arcadia, overal in de wereld duiken de Teruggekeerden op. Al snel zijn het er zoveel dat de Ware Levenden zich bedreigd voelen. Ze sluiten de Teruggekeerden op in kampen. Ook in Arcadia wordt de gemeenschap ontwricht. Niemand begrijpt waarom de doden zijn teruggekeerd, en hoe dit mogelijk is. Is dit het begin van het einde?
Jason Mott heeft een mooie, vaak poëtische schrijfstijl. Het is vlot geschreven en het is bijna onmogelijk om het boek weg te leggen. Hoewel het boek onder het kopje ‘thriller’ staat, is het geen ‘echte’ spannende thriller. Ondanks het feit dat het verhaal vragen oproept, die niet worden beantwoord is het een intrigerend verhaal. Stel je voor dat jouw geliefde/ kind etc. voor de deur zou staan. Wie zou dat niet willen? De karakters zijn zeer realistisch en goed uitgewerkt. Als ik het in een woord moet samenvatten zal dat woord ‘intrigerend’ zijn. Het blijft in je hoofd zitten. Een geslaagd debuut! Hopelijk volgen er nog meer mooie boeken van zijn hand.
**** (vier sterren!)