Ik voelde emoties als boosheid en onmacht tijdens het lezen

Het begin van het boek vond ik wat moeilijk in te komen.
Pas toen het boek terugging naar het verleden vielen de stukjes op zijn plaats. Maar juist omdat het in het begin wat onduidelijk was, bleef er wel de drive om door te lezen. Ik wilde weten wat er aan de hand was.
Janna is een hardwerkende vrouw en moeder van de 7-jarige Fleur. Getrouwd met de succesvolle advocaat Roderick. Roderick is niet de meest prettige echtgenoot en mishandelt Janna stelselmatig.
Hij raakt haar al hard als hij het huis waarin zij wonen te koop zet en Janna verlaat voor een andere vrouw.
Janna die ik zeker in het begin behoorlijk naïef vond, zint toch op wraak.
Roderick weet als advocaat overal de weg en krijgt het voor elkaar om Janna aan te geven bij jeugdzorg. Zij zou haar dochter mishandelen. Het gevolg is de onmiddellijke uithuis plaatsing van Fleur.
Samen met haar goede vriendin en journaliste Fenna, die haar in contact brengt met anderen die ook te maken hebben gehad met jeugdzorg gaat ze de moeilijke strijd aan.
Het verhaal speelt zich in het heden en in het verleden af. Het verleden vooral bestaand uit de herinneringen van Janna, die door haar overmatige alcoholgebruik behoorlijk verwarrend kunnen zijn.
Het bouwt echter wel de spanning steeds verder op en blijf je tot het einde in het ongewisse wie de moord heeft gepleegd.

Marelle weet opnieuw een verhaal neer te zetten wat je niet zomaar van je afschudt. Misstanden bij jeugdzorg. De strijd van een moeder die haar ten onrechte afgenomen kind terug wil krijgen.
Alle emoties komen aan bod en ik betrapte mezelf erop dat ik ook emoties als boosheid en onmacht begon te voelen tijdens het lezen.
Ook komt hier weer duidelijk de stugge, ondoordringbare houding van een instantie als jeugdzorg naar voren. Zelfs bij een onterechte uithuis plaatsing (Vals Alarm) wordt er vastgehouden aan een eerder genomen beslissing.
Dit alles verpakt in een zinderende thriller die je geboeid houdt.