Niet elk boek kan je ding zijn en De grens voorbij is niet mijn boek.

Een debuut, ik hou er zo van en sla zeer benieuwd dit boek open. De schrijfstijl is voor mij direct een struikelblok. Het is bijna opdreunend, voorlezend, het loopt niet vloeiend en ik vind het niet lekker lezen. Deze wijze van brengen en wat er gebracht wordt kan mijn interesse niet wekken en dit blijft het hele boek zo. Het gaat af en toe even zo ook van de hak op de tak dat ik even denk: wat lees ik nu eigenlijk. Wat is “Samen Sterk”? Dat wordt uiteindelijk wel duidelijk maar het haalt de vaart uit het lezen. De dialogen voelen vaak onnatuurlijk aan en de personages weten me regelmatig te irriteren. Er is er niet één die ik sympathiek vind, het lukt me niet me in te leven en de opeens soms groffe uitspraken staan dan voor mijn gevoel ook weer zo haaks op de wijze hoe de rest geschreven is. Ik mis daarnaast verdere uitdieping in dit verhaal en neem als bijvoorbeeld een in mijn ogen ontbrekende rol van de pleegouders van Bagrat. Waar zijn jullie? Ja, in Canada, ik weet het. Ondanks snelle, vlotte en ook spannende stukjes is ook het einde voor mij iets waar ik niet in mee kan gaan. In de afronding vind ik geen voldoening en dan is het zoals het is; niet elk boek kan je ding zijn en De grens voorbij is niet mijn boek.

Conclusie:

Schrijfstijl: 2

Originaliteit: 3

Leesplezier: 2

Plot: 2.5

Psychologie: 2

Twee sterren voor De grens voorbij.

Karin Meinen-Samenlezenisleuker