Lezersrecensie
Realistisch versus waanzin. Groots op alle fronten!
Voor de #Readingchallenge #JustinCronin, met dank aan Uitgeverij Cargo.
Over de auteur:
Justin Cronin is geboren en getogen in New England in de Verenigde Staten. Hij heeft al vele prijzen gewonnen, waaronder de Stephen Crane Prize en een PEN/Hemmingway Award. Cronin is docent Engelse literatuur aan de Rice University en woont in Texas.
Cronin schreef op verzoek van zijn dochter een boek met een klein meisje in de hoofdrol. Het resultaat is De oversteek (2010). Een epische, adembenemende pageturner over goed en kwaad. In 2012 verscheen het tweede deel in zijn trilogie: De Twaalf. De stad van spiegels is het laatste deel van zijn trilogie, welke op 12 januari 2017 verschijnt.
(Bron: www.uitgeverijcargo.nl )
Cover:
Fantastische kaft! Pakkend, intrigerend, spannend, niks meer aan doen.
Achterflap:
Het lot van de wereld ligt in de handen van een klein meisje…
De zesjarige Amy Harper Belafonte is de dertiende proefpersoon in een geheim project van de Amerikaanse overheid. Een experiment dat volledig misloopt wanneer de eerste twaalf proefpersonen, besmet met een dodelijk virus, uitbreken. Amy weet te ontsnappen en verschuilt zich in de bossen van Oregon, ver verwijderd van de menselijke beschaving die wordt vernietigd door de gevolgen van het experiment.
Honderd jaar later weet een ommuurde kolonie zich staande te houden tegen de kwaadaardige wezens die het dorre Amerikaanse landschap bevolken. Dan verschijnt uit het niets een jonge vrouw, ze heeft geen stem, geen herinneringen. Ze raakt bevriend met een groep jonge overlevenden en samen maken zij de oversteek naar de plaats waar het ooit begon om het geheim van haar mysterieuze bestaan te ontdekken – een geheim met de kracht om de wereld te redden.
Mening:
Wat een groots boek is De oversteek. Groots in aantal bladzijden, groots in het verhaal an sich en groots in personages.
Wat een begin! Amy Harper Bellafonte… het kleine meisje en je wordt direct het verhaal aan je kraag ingetrokken. Het is schakelen van het experiment naar het zwerversbestaan van Amy en haar moeder en manman wat is dit een geweldige leesbeleving.
De schrijfstijl is een feest: filmisch, zo fijn lezend en met een uitgebreid oog voor detail. Stuk voor stuk doen personages hun intrede en de een weet nog meer indruk te maken dan de ander. Amy, Lacey, Wolgast. Leary, Carter, Babcock, Grey, om er eens een paar op te noemen. Waarbij voor de één een grotere rol weggelegd ligt dan voor de ander en de reis naar die ontdekkingen betekent van de ene lijn in de andere vallen en van de ene wereld een oversteek maken naar de volgende. Daarbij ook personages achterlatend, waarbij je gewoon even heimwee naar ze hebt en je bijna de nieuwe karakters niet wil leren kennen! Bijna, want het verhaal neemt na 100 jaar hele andere wendingen aan.
En daar was het wel even omschakelen dus. Het duurt even voordat ik weer binding heb met deze sprong in de tijd, met deze wereld en de nieuwe karakters, en er volgt zowaar een saai gedeelte. Er gebeurt even bar weinig en Cronin geeft nodige informatie voor later, maar had hier echt in kunnen korten. Welkom in de wereld van De Velen, van De Twaalf, van De Viralen en van kolonies en hechte groepen die zich proberen te beschermen tegen dit bizarre alles.
Het is weer gestadig het verhaal in groeien en na enige tijd vlamt het dan weer op! Gaan met name Alicia, Peter, Sara, Hollis maar ook anderen je weer keihard onder de huid zitten, met natuurlijk ook Amy. Richting einde leest het als een speer. Alle aspecten vallen perfect op de plaats en vele vragen zijn beantwoord.
Realistisch versus pure waanzin. Avontuur, gevechten, bloeddorstige wezens, helden, vriendschap, goed en kwaad zijn de hoofdingrediënten van De (apocalyptische) oversteek.
Wat een belevenis, op naar deel twee De Twaalf want ik kan niet wachten om te lezen hoe dit verder gaat!
“Er zijn krachtiger wapens dan geweren en messen,” antwoordde de vrouw. Ze vertoonde geen spoor van angst, alleen vastberadenheid.
“Het is tijd dat je het te zien krijgt.”
“Wát te zien krijg?”
“Datgene waarvoor je bent gekomen, De oversteek.”
Conclusie:
Schrijfstijl: 4.5
Originaliteit: 4
Psychologie: 4
Spanning: 3.5
Plot: 4
Leesplezier: 4
Vier sterren voor De oversteek.
Karin Meinen.
Over de auteur:
Justin Cronin is geboren en getogen in New England in de Verenigde Staten. Hij heeft al vele prijzen gewonnen, waaronder de Stephen Crane Prize en een PEN/Hemmingway Award. Cronin is docent Engelse literatuur aan de Rice University en woont in Texas.
Cronin schreef op verzoek van zijn dochter een boek met een klein meisje in de hoofdrol. Het resultaat is De oversteek (2010). Een epische, adembenemende pageturner over goed en kwaad. In 2012 verscheen het tweede deel in zijn trilogie: De Twaalf. De stad van spiegels is het laatste deel van zijn trilogie, welke op 12 januari 2017 verschijnt.
(Bron: www.uitgeverijcargo.nl )
Cover:
Fantastische kaft! Pakkend, intrigerend, spannend, niks meer aan doen.
Achterflap:
Het lot van de wereld ligt in de handen van een klein meisje…
De zesjarige Amy Harper Belafonte is de dertiende proefpersoon in een geheim project van de Amerikaanse overheid. Een experiment dat volledig misloopt wanneer de eerste twaalf proefpersonen, besmet met een dodelijk virus, uitbreken. Amy weet te ontsnappen en verschuilt zich in de bossen van Oregon, ver verwijderd van de menselijke beschaving die wordt vernietigd door de gevolgen van het experiment.
Honderd jaar later weet een ommuurde kolonie zich staande te houden tegen de kwaadaardige wezens die het dorre Amerikaanse landschap bevolken. Dan verschijnt uit het niets een jonge vrouw, ze heeft geen stem, geen herinneringen. Ze raakt bevriend met een groep jonge overlevenden en samen maken zij de oversteek naar de plaats waar het ooit begon om het geheim van haar mysterieuze bestaan te ontdekken – een geheim met de kracht om de wereld te redden.
Mening:
Wat een groots boek is De oversteek. Groots in aantal bladzijden, groots in het verhaal an sich en groots in personages.
Wat een begin! Amy Harper Bellafonte… het kleine meisje en je wordt direct het verhaal aan je kraag ingetrokken. Het is schakelen van het experiment naar het zwerversbestaan van Amy en haar moeder en manman wat is dit een geweldige leesbeleving.
De schrijfstijl is een feest: filmisch, zo fijn lezend en met een uitgebreid oog voor detail. Stuk voor stuk doen personages hun intrede en de een weet nog meer indruk te maken dan de ander. Amy, Lacey, Wolgast. Leary, Carter, Babcock, Grey, om er eens een paar op te noemen. Waarbij voor de één een grotere rol weggelegd ligt dan voor de ander en de reis naar die ontdekkingen betekent van de ene lijn in de andere vallen en van de ene wereld een oversteek maken naar de volgende. Daarbij ook personages achterlatend, waarbij je gewoon even heimwee naar ze hebt en je bijna de nieuwe karakters niet wil leren kennen! Bijna, want het verhaal neemt na 100 jaar hele andere wendingen aan.
En daar was het wel even omschakelen dus. Het duurt even voordat ik weer binding heb met deze sprong in de tijd, met deze wereld en de nieuwe karakters, en er volgt zowaar een saai gedeelte. Er gebeurt even bar weinig en Cronin geeft nodige informatie voor later, maar had hier echt in kunnen korten. Welkom in de wereld van De Velen, van De Twaalf, van De Viralen en van kolonies en hechte groepen die zich proberen te beschermen tegen dit bizarre alles.
Het is weer gestadig het verhaal in groeien en na enige tijd vlamt het dan weer op! Gaan met name Alicia, Peter, Sara, Hollis maar ook anderen je weer keihard onder de huid zitten, met natuurlijk ook Amy. Richting einde leest het als een speer. Alle aspecten vallen perfect op de plaats en vele vragen zijn beantwoord.
Realistisch versus pure waanzin. Avontuur, gevechten, bloeddorstige wezens, helden, vriendschap, goed en kwaad zijn de hoofdingrediënten van De (apocalyptische) oversteek.
Wat een belevenis, op naar deel twee De Twaalf want ik kan niet wachten om te lezen hoe dit verder gaat!
“Er zijn krachtiger wapens dan geweren en messen,” antwoordde de vrouw. Ze vertoonde geen spoor van angst, alleen vastberadenheid.
“Het is tijd dat je het te zien krijgt.”
“Wát te zien krijg?”
“Datgene waarvoor je bent gekomen, De oversteek.”
Conclusie:
Schrijfstijl: 4.5
Originaliteit: 4
Psychologie: 4
Spanning: 3.5
Plot: 4
Leesplezier: 4
Vier sterren voor De oversteek.
Karin Meinen.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Karin Meinen
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
