Geweldig boek

Met dank aan Overamstel uitgevers / The House of Books voor het recensie-exemplaar.

Auteur: Simon Tolkien

Oorspronkelijke titel: No Man’s Land

Vertalers: Joost van der Meer, Bill Oostendorp

Uitgever: The House of Books

Aantal pagina’s: 656

Genre: Roman

Verschijningsdatum: 20 maart 2017

Over de auteur:

Simon Tolkien was een succesvol strafrechtadvocaat in Londen voordat hij met zijn vrouw en kinderen naar Californië verhuisde, waar hij fulltime ging schrijven.

Evenals zijn beroemde grootvader, met wie hij een speciale band onderhield, is hij een begenadigd verhalenverteller met een prachtig taalgebruik en een uniek waarnemingsvermogen voor de duistere kant van de menselijke natuur.

(Bron: www.thehouseofbooks.com )

Cover:

In één woord: prachtig. De klaproos, de loopgraven. Het oogt indrukwekkend en ik vind het een plaatje om te zien.

Achterflap:

Aan het begin van de twintigste eeuw groeit Adam Raine op in een Londense achterbuurt. Nadat zijn moeder overlijdt vertrekt hij met zijn vader naar het kolenmijnstadje Scarsdale in Yorkshire.

Al snel exploderen de oplopende spanningen tussen de mijnwerkers en hun werkgever Sir John Scarsdale, met dramatische gevolgen. Zijn leven verandert nog meer wanneer de liefde lokt.

Tot de oorlog uitbreekt en Adam in de Franse loopgraven van de Somme belandt.

Mening:

Voor mijn dochter, Anna Tolkien

Dit boek is geschreven ter nagedachtenis aan mijn grootvader J.R.R. Tolkien, die tussen juli en oktober 1916 aan de Somme vocht.

Soms zie je een boek voorbij komen die je hoe-dan-ook wil en zál lezen. Niemandsland was per direct zo’n boek voor mij. Mijn kennismaking met de kleinzoon van Tolkien himself, en wat voor één!

Niemandsland blijkt niet alleen fysiek groots. In 7 delen, verdeeld over 656 bladzijden volg je het leven van Adam op de voet. De film begint te draaien en vanaf bladzijde 1 waan je je in het verleden en de wereld van toen, zie je alles moeiteloos voor ogen gebeuren.

Met hele bijzondere personages in een prachtige schrijfstijl die je aandachtig laat lezen, af en toe doorspekt met mooie uitgebreide zinnen, weet Simon Tolkien je compleet in zijn ban te verkrijgen. Pluim ook voor de vertalers, knap staaltje werk dit!

Dit is het verloop van het leven van Adam, zo mooi verteld en vloeiend van de ene periode en plaats in de ander vallend. Van Islington Londen richting de kolenmijn, naar landgoed De Hall, met als klap op de vuurpijl voor mij toch echt het gevecht in de loopgraven. Hoe indrukwekkend, heftig en smerig een oorlog kan zijn. Bereid je voor, dit is horror en het raakt je recht in je hart.

“Ik kan niet over ze heen lopen. Niet over hun gezichten.”

Dit is ècht een boek, een verhaal lezen waarbij familie en vriendschap, liefde maar ook verraad, armoede en hebzucht de boventoon spelen. Waarbij zowel het verhaal als zeker ook de personages je niet meer loslaten en vechtlust en optimisme respect verdienen daar waar een situatie alleen maar verliezers kent. Wat een opbouw, wat een plot. Richting einde wat voorspelbaar? Ja, ik vind van wel en onder andere het lijntje liefde durf ik wel wat cliché te noemen. Wat niets afdeed aan mijn leesplezier, het had van mij nog wel langer mogen duren.

Niemandsland is een roman wat eigenlijk alles biedt: spanning, liefde, dikke ellende, geluk en dit alles in een tijdsperiode wat intrigeert tot en met. Hoe geweldig is dat?

Conclusie:

Schrijfstijl: 4.5

Plot: 4

Psychologie: 4.5

Leesplezier: 5

Originaliteit: 4

Vier en halve sterren voor Niemandsland.

Karin Meinen.