Lezersrecensie
Thriller, horror, fantasy...briljanter gemixt dan dit krijg je het niet!
Ja hoor, J. Sharpe flikt het gewoon wéér een verhaal neer te zetten wat niet in één specifieke categorie te plaatsen valt. Wat je van de ene verbazing in de andere laat vallen, wat je laat gruwelen, lachen, twijfelen en peinzen.
Welkom in de droomwereld van Syndroom, en maak gelijk maar even je gordel vast want het gaat me een ritje worden!
‘Wie geen dromen heeft, heeft evenmin een werkelijkheid.’ -Karel Boullart-
De proloog is spannend, dreigend en doorspekt met angst. Wat gaat dit brengen? In de ik-vorm is het vooral hoofdpersonage Peter, lijdend aan het bestaande schone-slaapstersyndroom, die je dit bizarre en fantastische verhaal insleurt. Waar is zijn zusje Aisha, en hoezo weet niemand meer van haar bestaan af? Het zijn slechts beginvragen, want waar je denkt ik begin er nu wat vat op te krijgen, denk je aan de andere kant; ik heb geen flauw benul hoe dit kan, waarom dit kan en moet het kunnen?
Hoe mooi wordt dit afgewisseld met de Intermezzo’s van de in coma liggende Emma Deferme, manman wat een personage is dit. Stille waters hebben diepe gronden. En dan hebben we uiteraard Jon Blund…godsgriezel die wil je niet tegenkomen en het grappige is, dat er zo met je gespeeld wordt dat tussen de horror door, hoop ook nog een boventoon weet spelen bij wat deze ‘gast’ nog gaat uithalen.
Wanneer zo richting het midden het gevoel me bekruipt van nu mag ‘het’ ook wel komen, sla ik de bladzijde om en BAM. Op spectaculaire wijze wordt er ineens een stuk duidelijkheid gegeven waar ik echt op zat te wachten en hoe! Daar kunnen we weer wat mee en het is weer letters vreten geblazen. Ook met Hannah weet Sharpe in Deel 2 dit verhaal weer die extra schwung te geven.
Sharpe werkt met een kundige pen richting einde, voegt her en der een flinke dot spanning toe, totdat dan het einde zowaar een feit is en je grijnzend het boek dichtslaat. Het dankwoord is daar, en te leuk om te lezen dat hoe het verhaal bedoeld is, exact zo bij me binnengekomen is. Sharpe zou Sharpe natuurlijk niet zijn of daar komt nog een staartje….
Neeeee, dit kun je niet menen, kom oppp. Sharpe is een ‘mindfucker’!
Conclusie:
Hou je van thriller, horror, fantasy? Pak dan dit boek op. Briljanter gemixt dan dit krijg je het niet!
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 4.5
Plot: 4.5
Spanning: 4
Leesplezier: 4.5
Ik rond uiteraard af naar boven, vier en halve sterren voor Syndroom.
Karin Meinen-Blogtour Samenlezenisleuker
Welkom in de droomwereld van Syndroom, en maak gelijk maar even je gordel vast want het gaat me een ritje worden!
‘Wie geen dromen heeft, heeft evenmin een werkelijkheid.’ -Karel Boullart-
De proloog is spannend, dreigend en doorspekt met angst. Wat gaat dit brengen? In de ik-vorm is het vooral hoofdpersonage Peter, lijdend aan het bestaande schone-slaapstersyndroom, die je dit bizarre en fantastische verhaal insleurt. Waar is zijn zusje Aisha, en hoezo weet niemand meer van haar bestaan af? Het zijn slechts beginvragen, want waar je denkt ik begin er nu wat vat op te krijgen, denk je aan de andere kant; ik heb geen flauw benul hoe dit kan, waarom dit kan en moet het kunnen?
Hoe mooi wordt dit afgewisseld met de Intermezzo’s van de in coma liggende Emma Deferme, manman wat een personage is dit. Stille waters hebben diepe gronden. En dan hebben we uiteraard Jon Blund…godsgriezel die wil je niet tegenkomen en het grappige is, dat er zo met je gespeeld wordt dat tussen de horror door, hoop ook nog een boventoon weet spelen bij wat deze ‘gast’ nog gaat uithalen.
Wanneer zo richting het midden het gevoel me bekruipt van nu mag ‘het’ ook wel komen, sla ik de bladzijde om en BAM. Op spectaculaire wijze wordt er ineens een stuk duidelijkheid gegeven waar ik echt op zat te wachten en hoe! Daar kunnen we weer wat mee en het is weer letters vreten geblazen. Ook met Hannah weet Sharpe in Deel 2 dit verhaal weer die extra schwung te geven.
Sharpe werkt met een kundige pen richting einde, voegt her en der een flinke dot spanning toe, totdat dan het einde zowaar een feit is en je grijnzend het boek dichtslaat. Het dankwoord is daar, en te leuk om te lezen dat hoe het verhaal bedoeld is, exact zo bij me binnengekomen is. Sharpe zou Sharpe natuurlijk niet zijn of daar komt nog een staartje….
Neeeee, dit kun je niet menen, kom oppp. Sharpe is een ‘mindfucker’!
Conclusie:
Hou je van thriller, horror, fantasy? Pak dan dit boek op. Briljanter gemixt dan dit krijg je het niet!
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 4.5
Plot: 4.5
Spanning: 4
Leesplezier: 4.5
Ik rond uiteraard af naar boven, vier en halve sterren voor Syndroom.
Karin Meinen-Blogtour Samenlezenisleuker
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Karin Meinen
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
